تفاوت میان نسخه‌های «مادری که رفت شهیدی که برگشت»

زمانی که در گردان فتح بودیم در منطقه‌ام الرصاص عملیات کربلای چهار مجروح شدم؛ حاج محمد احترامی، یکی دیگر از بسیجیان کاشانی بودند که در این گردان و منطقه مجروح شدند و بر همین اساس زمانی در اوایل دی ماه ۶۵ زمانی که می‌خواستیم به منطقه دیگری به نام ام البابی برویم؛ تیر به سرم برخورد کرد.

پس از این واقعه سرم شکافت و گمان کردند که من شهید شدم و به سردخانه منتقل شدم؛ دو روز در سردخانه بودم اما پس از آن به خواست خداوند متوجه زنده بودن من می‌شوند؛ ۵۰ روز به حالت اغما بودم و پس از هوشیاری تا یک سال نمی‌توانستم حرف بزنم و مادرم نیز به دلیل این اتفاقات و پس از تحمل درد و رنجی بسیار به رحمت خدا رفت.

[[رده:کاشان]]

[[رده:ایران]]