تفاوت میان نسخه‌های «کوچکترین غسال داوطلب اموات کرونایی کیست؟»

زیپ کاورمیت را که باز کردم تازه به خودم آمدم، فهمیدم من کجا هستم و قرار است چه کاری انجام دهم. یکی از اموات، دختر ۳۰ ساله‌ای بود به نام زینب؛ مرا یاد خواهرم انداخت که چند سال قبل از دنیا رفت و نام او هم زینب بود. پدرم تربت کربلا را به من داده بود، گفته بود متوفیان را با ذکر و تربت اباعبدالله (ع)، بدرقه آخرت کنم. قبل از آنکه پیکررا کفن کنیم من تربت کربلا را روی پیشانی دختر ۳۰ ساله ریختم. صدای شیون و گریه مادرش سالن غسالخانه را پر کرده بود. '''کار در غسال خانه آن هم در این سن و سال به من فهماند مرگ چقدر به آدم‌ها نزدیک است و خودشان خبر ندارند. پدر و مادرم از بچگی ما را هیات می‌بردند، به برکت همان روضه‌ها و هیات‌ها از بچگی عشق و علاقه عجیبی به امام حسین (ع) پیدا کردم که وصف شدنی نیست. لطف امام حسین شامل حالم شد، اگر لطف اهل بیت نبود شاید من در غسالخانه دوام نمی‌آوردم.»