تفاوت میان نسخه‌های «کتاب قندان های همیشه پر»

با پیراهن و شلوار خانه می‌آمد بیرون. یک کاسه هم دستش می‌گرفت که مثلا دنبال ماست است. می‌رفت در مغازه و خانه چند نفر از اهالی را می‌زد که ماست می‌خواهم. ماست را که می‌آوردند، انگشت می‌زد و می-گفت: نه این ترش است، یا بی‌نمک است یا ... . به همین بهانه می‌رسید در خانه‌ای که قرار بود روضه بخواند. در می‌زد و خانمش که قبلا آمده بود، لباس‌هایش را می‌آورد. آماده که می‌شد، می‌نشست روی صندلی و برای خانم‌ها منبر می‌رفت و روضه می‌خواند.

«قندان‌های همیشه پر» چهل داستان کوتاه است از روزهای ممنوعیت برپایی روضه و عزاداری در دوران رضاشاه.