تفاوت میان نسخه‌های «زهرا و فاطمه قَدبیگی»

آنجا در بخش کرونا هم از ما می‌پرسیدند که انگیزه‌مان برای حضور در کنار بیماران مبتلا به کرونا چیست. من یک جواب داشتم؛ اینکه این یک کار واقعی دلی است. می‌دانید، دلم می‌خواست در بخش کرونا خدمت کنم تا خدا مرا ببیند. وقتی دعای خیر بیماران پشت سرم بود، حس می‌کردم خدا دارد مرا می‌بیند. من تمام آن خطرات و سختی‌ها را به جان خریدم برای تجربه کردن همین حس.»

یکی از مشکلاتی که برای فعالیت به‌عنوان نیروی جهادی در بخش کرونا پیش آمده، شرط سنی است. دوستمان - مهدیه محرمی - از وقتی فهمیده گروه‌های جهادی افراد زیر 18 سال را نمی‌پذیرند، خیلی ناراحت و ناامید شده. چند روز قبل که تلفنی صحبت می‌کردیم، گفت: «من اصلاً میرم شناسنامه‌م رو عوض می‌کنم. آخه فقط به خاطر 2 سال کسری، من باید از خدمت در بخش کرونا محروم بشم؟» یک‌دفعه یاد خاطراتی افتادم که از دوران دفاع مقدس خوانده و شنیده‌ایم. اینکه رزمنده‌های کم‌سن‌وسال شناسنامه‌هایشان را دستکاری می‌کردند تا بتوانند مجوز اعزام به جبهه بگیرند. به شوخی به مهدیه گفتم: «حالا که اینقدر مشتاقی، بیا یواشکی وارد بخش کرونا شو و مثل بعضی رزمندگان دفاع مقدس، بی‌نام و نشان و گمنام خدمت کن.» اما واقعیت ماجرا همین است. نیروهای جهادی نه برای خودنمایی و نه برای هیچ‌گونه چشمداشتی، بلکه واقعاً خالصانه و برای کمک‌رسانی وارد بخش کرونا می‌شوند و با تمام وجود به بیماران خدمت می‌کنند. خلوص آنها، مهم‌ترین دلیلی بود که ما را در بخش کرونا ماندگار کرد.»