مسابقه فوتبال

استان ایلام در غرب و جنوب غرب ایران در تیررس مستقیم حملات عراق قرار داشت و هر روز از جبهه‌های این استان خبر شهادت جمعی از مردمان آن دیار به رسانه‌ها مخابره می‌شد. اما مردم این خطه خبری ناگوارتر از حادثه زمین فوتبال چوار در تاریخ ۲۳ بهمن سال را به یاد ندارند. آن روز تیم منتخب فوتبال چوار به مناسبت جشن‌های پیروزی انقلاب دیداری دوستانه با تیم جوانان ایلام داشت، دیداری که در قالب رقابت ورزشی تعریف می‌شد و ذات ‌آن دوستی و همدلی بود. جوانان این استان فارغ از تمام مشکلات جنگ که در یک قدمی آنان قرار داشت روانه میدان ورزش شدند تا با ابزار فوتبال در دل همشهریان خود یک نشاط ایجاد کنند. بسیاری از جوانان آن میدان از جبهه‌ها مرخصی گرفته بودند اما ظاهرا قرار بود تقدیر آنان شهادت باشد شهادتی که زمان و مکان را نمی‌شناسد. در این روز خونین یونس تلوکی، مجتبی ناصری، علی نجات کرمی، علی عباسی، محمد کمالوندی، جهانگیر کاوه، عبدالرزاق مهدیه، سیدمحمد زارعی، حسین هزاوه (بازیکنان فوتبال)، حمیدرضا رضایتی (داور مسابقه)، مراد آذرخش، خلیل مظفری، سجاد مظفری، محمدجواد مظفری، امجد حیدری (تماشاگران مسابقه) به شهادت رسیدند و علی قیطاس، رحمت محمود، الیاس گهرسودی، گل مرادفاضلی، فرمان فولادوند و سلمان کرد (بازیکنان فوتبال) مجروح شدند. هنوز هستند کسانی که آن روز را به خوبی بیاد دارند و خاطرات تلخ آن را از ذهن پاک نمی‌کنند. یکی از این شاهدان که شاید وی را جوانترین شاهد آن واقعه دانست «علی هزاوه» فرزند شهید «حسین هزاوه» کاپیتان و مربی تیم فوتبال منتخب چوار است. او در گفت وگو با خبرنگار ایرنا واقعه را به بهترین شکل ممکن آن توصیف می کند. اذعان دارد هنوز خاطرات آن روز از ذهنش پاک نشده است.