تفاوت میان نسخه‌های «مهاجران و انصار "چ"»

کروهکهای '''ضد انقلاب''' در همان ابتدای انقلاب در مناطق مختلف فعالیت خود را گسترش دادند. از جمله ی این مناطق، '''نقاط کرد نشین''' بود. احزابی چون '''دموکرات''' و '''کوموله''' و '''چریکهای فدایی خلق''' اکثریت و اقلیت و... در '''کردستان''' دست به حرکات نظامی بسیاری زدند تا بلکه بتوانند انقلاب نوپایی که عمرش به چند روز هم نرسیده بود را تکه تکه کنند و بلکه بتوانند خودمختاری  یا تجزیه کردستان را  رقم بزنند. از این روی در نقاط مختلفی از شهرهای کرد نشین غائله های مختلفی شروع شد. یکی از مهمترین این ها '''حصر پاوه''' بود که در مرداد سال 58 رخ داد.  ضد انقلاب شهر پاوه را در محاصره قرار داد و داشت میرفت که تمام شهر سقوط کند. در مقابل، چند صد تن از نیروهای ژاندارمری و سپاه پاسداران از شهر دفاع کردند. برای تقویت دفاع شهر، حدود هشتاد نفر از نیروهای سپاه تحت فرماندهی '''علی‌اصغر وصالی''' به مدافعان پیوستند. تا روز ۲۷ مرداد، برتری با طرف کرد بود و آنها توانستند تقریباً همه شهر جز پاسگاه ژاندارمری و پادگان سپاه را تصرف کنند. پس از تلاش‌های '''ولی‌الله فلاحی،''' فرمانده نیروی زمینی ارتش و '''مصطفی چمران،''' نماینده دولت موقت، برای حفظ شهر، در نهایت با فرمان خمینی، رهبر جمهوری اسلامی، هلی کوپترهای هوانیروز به فرماندهی احمد کشوری توانستند مهاجمان را شکست دهند و محاصره پاوه را بشکنند و مناطق تصرف شده را بازپس گیرند.