تفاوت میان نسخه‌های «خانواده ای که بیش از یک میلون درخت کاشته اند»

«عبدالله یوسفی» مرد درختکار ساکن '''زرین‌دشت''' در استان فارس است.

== عشق به طبیعت برای ما موروثی است==

«عبدالله یوسفی» مرد درختکار ساکن «زرین‌دشت» در استان فارس است. شهرستانی نزدیک به شهر داراب و فسا، مردی که این روز‌ها روی پای خودش بند نیست. روز جهانی بیابان‌زدایی فرارسیده؛ اما نشد که خودش را امسال به مجمع بیابان‌زدایی که در شهر ایلام برگزارشده برساند. حتی باوجوداینکه از مدیران ارشد شهرستان دعوت کرد تا برای دیدن نمونه موفقی از ۱۰۰ هکتار جنگل‌کاری حاضر شوند، اما امروز او مهمانی ندارد. نگاه او به ۱۰۰ هزار درختی که کاشته است خیره مانده، حاصل تلاش او و خانواده‌اش ردیف درخت‌هایی شده که حالا شوره‌زار را به محل تفریح برای اهالی درآورده است، اما همچنان از چشم مسئولان دورمانده و چند وقتی است که درختانش به‌شدت تشنه‌اند.

   

این روز‌ها همه دغدغه او کم‌آبی درخت‌های گز شاهی است. می‌گوید: «در عمق ۸ متری زمین آب وجود دارد. چند سال پیش حلقه چاهی را حفر کردیم ولوله کشی آن با هزینه شخصی تمام و کمال انجام شد، اما امروز همه غصه ما عدم هماهنگی بین ادارات دولتی است چاهی که به‌وسیله آن درخت‌ها را آبیاری می‌کردیم به دستور مسئولان پرشده است. همان چاهی که با موافقت کمیته ۱۰ نفره حفرشده بود. این چاه در اولویت صدور پروانه قرار داشت، اما از چرخه آبیاری درخت‌ها خارج شد درحالی‌که ۵۰۰ حلقه چاه بدون مجوز، با چشم‌پوشی ادارات دولتی، هنوز مورداستفاده قرار می‌گیرند.

انگار نبض «عبدالله یوسفی» در شاخ و برگ این درخت‌ها می‌زند. درختانی که خودش همه آن‌ها را یک‌به‌یک قلمه زده است. فرزندانش از وقتی پا گرفته‌اند قلمه‌ها را به کمک او و همسرش در زمین کاشتند و حالا درختانی تنومند شده‌اند و درست مثل فرزندانش که این سال‌ها قد کشیده‌اند. یوسفی روز‌های سختی را گذرانده تا امروز بتواند دستش را سایه‌بان چشمانش کند و با انگشت اشاره پوشش جنگلی از درختان را به ما نشان دهد؛ و بگوید خیلی از اهالی زرین‌دشت برای گذراندن یک روز تفریحی زیر سایه این درخت‌ها می‌نشینند درحالی‌که تا ۱۰ سال پیش اینجا حتی یک درخت هم به چشم نمی‌خورد.