جهادگری که خودش سنگر شد

شهید محمد صادق بابایی

نگاهی به زندگی شهید محمد صادق بابایی جاپلقی

شهید محمدصادق بابایی جاپلقی در چهارم خرداد 1336 در شهرستان اراک به دنیا آمد. پدرش علی، کارگر شرکت بود و مادرش صدیقه نام داشت. تا پایان دوره ‏متوسطه در رشته برق درس خواند و دیپلم گرفت.و پس از اتمام تحصيلات شغل مقدس معلمي را انتخاب کرد و در شهرستان سروند , يکي از مناطق محروم استان مرکزي و در روستاهاي مختلف مشغول تدريس شد. سال1361 ‏ازدواج کرد که ثمره ‏آن دو دختر بود، به عنوان جهادگر در جبهه حضور یافت. هفتم اردیبهشت 1366 با سمت فرمانده ‏گردان مهندسی در پل شیر مریوان هنگام درگیری با نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره ‏به پشت ، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد. برادرش علیرضا نیزبه شهادت رسیده ‏است.

حرکت های انقلاب

او براي مردم مستضعف، هم معلم بود هم مبلغ، هم حلال مشکلاتشان، هم کمک کار زندگيشان و برادر و شريک غم هايشان. با آغاز حرکت انقلاب او نيز به صف مبارزان پيوست ، با تجربه هايي که داشت، در تشويق مردم وجوانان و راه اندازي راهپيمايي ها، شرکتي مؤثر و فعال داشت. فعاليت هاي اجتماعي و سياسي را با نخستين حرکت هاي مردمي آغاز کرد. همگام با مردم در همه راهپيمايي ها و تظاهرات شرکت جست و به پخش نوارها و اعلاميه هاي امام پرداخت. در همه سال هاي انقلاب، تا پيروزي آن در بيست و دوم بهمن 1357، از هيچ کوششي فروگذاري نکرد.

آغاز جنگ تحمیلی

پس از پيروزي انقلاب و شروع جنگ تحميلي به ميادين نبرد رفت و در عمليات رمضان از ناحيه پا مجروح شد.او پس از سلامتي وارد پشتيباني و مهندسي جنگ جهاد سازندگي شد و از همان موقع فعاليتهايش را با مهندسي جنگ آغاز کرد. ورود ايشان به جهاد سازندگي همزمان بود با کار جذب و سازماندهي نيروهاي مهندسي جنگ که با موفقيت کامل توانستند اين ماموريت را انجام دهند ,تا جايي که در عمليات والفجر مقدماتي از نظر نيروي کيفي و کمي هيچ مشکلي در بخش مهندسي جنگ احساس نمي شد و بيش از 700 نفر نيرو جذب شده و در پشتيباني جنگ مشغول به فعاليت بودند . همه اين برکات از وجود چنين شخصيتي بود که در سمت جذب و سازماندهي مشغول فعاليت بود.

پس از مسئوليت جذب و سازماندهي به دليل تحولاتي که در مسئوليت هاي پشتيباني مهندسي به وجود آمد، ايشان مسئوليت جانشيني پشتيباني جنگ استان را به عهده گرفتند و سپس به عنوان فرمانده گردان انتخاب شدند و پس از جلسه اي در منطقه، ايشان به عنوان مسئول پشتيباني ومهندسي جنگ استان مرکزي در مناطق عملياتي معرفي شدند و تا پايان عمليات کربلاي 10 که به افتخار شهادت نائل آمدند؛در اين سمت خدمت کردند.

نماز برای حل مشکلات

همرزمش نقل می کند: پس از عمليات رمضان که به عنوان يک نيروي رزمنده بسيجي در آن شرکت فعال داشت با آمدن به مهندسي جنگ جهاد در عمليات خيبر، بدر، کربلاي چهار و پنج ، والفجر نه، و نصر يک و دو حضور مستقيم وتعيين کننده اي داشت. در شب هاي عمليات از روحيه اي بسيار والا برخوردار بود. هميشه در حين عمليات در کنار رانندگان لودر و بلدوزر بود و يک لحظه از آنان جدا نمي شد. در منطقه حين انجام کارهاي مهندسي وقتي مشکلي پيش مي آمد خيلي صبورانه با مشکلات برخورد مي کرد. به ياد دارم براي احداث پل عظيمي مشغول فعاليت بوديم و کار دچار مشکل شد. ايشان معمولاً وقتي براي ستاد مشکلي پيش مي آمد وضو مي گرفتند و دو رکعت نماز مي خواندند و تمام همرزمان معترفند که هيچ موردي نبود که مگر پس از نماز و راز و نياز محمد با خداوند متعال مشکلات حل نشود.

دیداری که قسمت نبود!

بعد از عمليات کربلاي پنج در تاريخ 7 اردیبهشت 1366 قصد داشتند با توجه به اينکه که کارها سبک تر شده به مرخصي بروند و اولادي را که خداوند به او اعطاء کرده، ببيند . عمليات نصر يک و دو آغاز شد و بلافاصله به غرب رفت و در اين دوعمليات شرکت فعالي داشت و بار سنگين فرماندهي گردان به عهده ايشان بود. وقتي همرزمانش به او مي گويند چرا به مرخصي نمي روي ؟ گفت نمي دانم چه موقع بايد بروم. پس از آن به منطقه شيلر براي انجام کاري مي رود و بعد از آن مي خواهد به منزل خود تلفن بزند که حمله هوايي دشمن آغاز مي شود.