عکاسی، هنری که جنگ را در دل تاریخ ثبت کرد

از قصه‌ی ما
نسخهٔ تاریخ ‏۳۰ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۵۲ توسط ابوالفضل بکرای (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «مجتبی آقایی عکاس '''دفاع مقدس''' با اشاره به عکاسی دفاع مقدس می گوید: عکاسی به...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مجتبی آقایی عکاس دفاع مقدس با اشاره به عکاسی دفاع مقدس می گوید: عکاسی به تناسب میزان حضورش در صحنه های انقلاب و دفاع مقدس توانسته بخشی اتفاقات مهم و اجتماعی کشورمان را به تصویر بکشد و نزدیک ترین هنر به مفهوم ایثار و شهادت است. عکاسی به لحاظ ذات هنری و بار معنایی اش، نزدیکترین هنر به مفاهیم و صحنه های حضور و بروز ایثار و فداکاری است. عکس های زمان انقلاب و دفاع مقدس اسناد بدون تردیدی اند که جایگزینی برای آنها نداریم. چرا که هیچ هنری باور پذیری و مستند بودن عکس را ندارد و این نکته، عکاسی را در جایگاه والایی قرار می دهد. عکاسی به تناسب میزان حضورش در صحنه های انقلاب و دفاع مقدس توانسته بخشی از این اتفاقات مهم و اجتماعی کشورمان را به تصویر بکشد و به دلیل نزدیک بودن به متن حادثه،توانسته است از سندیت و بار عاطفی بیشتری برخوردار باشد که این خود راز ماندگاری عکس های این دوران است. وی ادامه داد: عمده ترین ویژگی این هنر، حضور در صحنه حوادث است که رخدادهای تاریخی را مستندسازی می کند. جنگ و انقلاب در هر جامعه ای از مهمترین وقایع تاریخی آن است، به ویژه جامعه ی ما که انقلاب و جنگ از جنبه معنوی و ارزشی نیز برخوردار بوده و سابقه طولانی در باور مردم داشته است. بر این اساس حضور در چنین صحنه هایی برای عکاسان مخاطره آ میز است و این خود تفاوت معناداری برای عکاسی با سایر هنرها ایجاد می کند. آقایی اضافه کرد: یک هنرمند عکاس باید با درک چنین صحنه های تاریخی و رسالتی که برعهده دارد به یک نبوغ حرفها ی و فکری رسیده باشد که بتواند سرفصل رخدادهای جامعه را به تصویر بکشد که البته هر فردی نمی تواند از این رسالت سربلند و موفق خارج شود. عکاس جنگ خاطر نشان کرد: در دوران انقلاب و دفاع مقدس، عکاسان امکان به تصویر کشیدن بخش هایی از این اتفاق های بزرگ را داشتند، اما تعداد اندکی از آنها موفق شدند، زیرا دامنه گسترده جریانات انقلاب و دفاع مقدس به قدری بود که کسی نمی تواند ادعا کند که توانسته است جامعیت انقلاب و جنگ را به تصویر بکشد و این خود از ویژگی این وقایع بزرگ ناشی می شود. وی در پایان افزود: در دوران انقلاب عکس تاثیرات زیادی در ترغیب مردم به سوی ایثار و استمرار انقلاب داشته است. عکاسی و خطاطی در دوران انقلاب و بعد از آن خمیر مایه دیگر بخش های هنری بوده،چرا که علاوه بر مستند کردن وقایع، نقش عمدها ی در جریان اطلاع رسانی داشته است. به این دلیل که در زمان انقلاب تمامی رسانه ها در کنترل رژیم ستم شاهی بودند و با برپایی نمایشگاه های یک روزه مردم از طریق عکس از این اتفاقات مهم مطلع می شدند.


جستارهای وابسته


منابع

دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی