از پتکوی ورشکسته تا رتبه نخست شرکت‌های موفق

از قصه‌ی ما
نسخهٔ تاریخ ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۵۳ توسط ابوالفضل بکرای (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «دکتر <big>علی عمرانی</big> در سال 1349در تبریز متولد شد. پدر ایشان کارگر راه‌آهن...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

دکتر علی عمرانی در سال 1349در تبریز متولد شد. پدر ایشان کارگر راه‌آهن بود، لذا در منطقه‌ی راه‌آهن تبریز ساکن بودند و در آن منطقه دوران ابتدایی و راهنمایی را گذراندند. از کودکی به ساختن چیزهای جدید علاقه داشت و چندین خاطره از ساختن وسایل جدید و ارائه‌ی آن در کلاس درس داشته‌اند. با توجه به علاقه‌ای که به کارهای فنی داشتند، وارد هنرستان وحدت تبریز شدند. هنرستان وحدت توسط آلمانی‌ها بنا نهاده شده بود و نظم و دیسیپلین خاصی بر آن حاکم بود. پس‌از اتمام هنرستان وارد دانشکده‌ی فنی تبریز در رشته‌ی نقشه کشی صنعتی شدند. ایشان در کنار علاقه به درس و رشته‌ی فنی، به فوتبال نیز بسیار علاقمند بودند؛ همزمان با تحصیل، در تیم ماشین سازی تبریز که در آن دوران جزو تیم‌های خوب کشور محسوب می‌شد، بازی می‌کردند. حتی در آن زمان تیم استقلال را که در آن سال قهرمان لیگ آسیا شده بودند را در ورزشگاه آزادی شکست دادند. پس‌از اتمام کاردانی، عشق به کارهای فنی و تحصیل بر عشق به فوتبال غلبه کرد و تصمیم گرفتند که برای ادامه‌ی تحصیل به تهران بروند. در تهران هم تیم‌های پایتخت برای جذب ایشان تلاش کردند، اماایشان از علاقه‌ی اول خود گذشتند و تمرکزشان بر ادامه تخصیل بود. دکتر عمرانی درسشان هم به مانند فوتبالشان خوب بود و طی دوسال مدرک کارشناسی(لیسانس) را هم گرفتند و به خدمت سربازی رفتند. بعد از اتمام خدمت سربازی به تبریز بازگشتند. برای اینکه دوباره به سمت فوتبال کشیده نشوند شرکت تراکتورسازی تبریز را برای کار انتخاب کردند. ماشین سازی و تراکتورسازی جزو شرکت‌های قدیمی و بسیار بزرگ در آن زمان بودند که تیم‌های فوتبالشان رقیب هم بودند و فوتبالیست‌ها و هوادارانشان نسبت به تیم خود تعصب خاصی داشتن؛ به همبن دلیل بود که تراکتورسازی را انتخاب کردند تا دوباره به سمت فوتبال کشیده نشوند. پس‌از استخدام در گروه طراحی و ساخت ماشین آلات تراکتورسازی، با تلاش و پشتکار و نبوغ مهندسی که در طراحی و مهندسی در تراکتورسازی رشد کردند. با دعوت آقای مهندس مسعودباقر تجریشی به شرکت ناموفق پتکو به عنوان مدیر کارخانه رفتند و در عرض 16 سال یک شرکت ورشکسته در زمینه‌ی پمپ و توربین را به شرکت اول کشور در این حوزه تبدیل کردند. به حدی که در پروژه‌های بزرگ ملی مانند پالایشگاه ستاره‌ی خلیج فارس و پروژه‌ی انتقال نفت گوره–جاسک نقش پررنگ این شرکت کاملا مشخص است. ایشان خاطرات جالبی از همه‌ی فعالیت‌های خودشان در زمینه‌های مختلف دارند.