نشان توپوزیان
او زاده‌ی لبنان و «دره‌ی بقاع» است. دو برادر و پدرش در بمب‌باران اسرائیلی‌ها شهید می شوند. بعد از مریضی کشیش تبریز، او به‌عنوان پرستار راهی تبریز می‌شود و بعد از چند ماه کشیش به رحمت خدا می رود. مردم درخواست می کنند او را به عنوان خلیفه بفرستند و او در سال 1369 یا 1370 از طرف رهبر لبنان راهی تبریز می شود. تسلط به قرآن و همینطور چهار زبان زنده‌ی دنیا و ارتباط خوب و مؤثر با امام جمعه‌ی وقت(ملکوتی) و تلاش برای ارتباط موثر ارامنه و مسلمانان و شرکت موثر در پشتیبانی جنگ و کمک به رزمندگان و رسیدگی به وضع تمام ارامنه‌ی حاظر در تبریز از او چهره‌ای محبوب برای همه درست کرده بود. فعالیت‌های سیاسی او ازجمله مخالفت نرم و پنهانی با جذب دشمنان و خنثی کردن توطئه‌های آن‌ها ازجمله دیگر فعالیت‌های او بود. مدت دو ماه به‌عنوان خلیفه یک کلیسا عازم نیویورک شد و با راهپیمایی ارامنه و اعتصابشان و همینطور کارهای اطلاعاتی وزارت اطلاعات که ایشان به عنوان مهره‌ی مورد اعتماد نظام بودند دوباره به تبریز برگشتند. سخنرانی در مجمع جهانی مذاهب در ژنو به‌عنوان نماینده‌ی جمهوری‌اسلامی و کارشنکی و توهین منافقین علیه او، حضور و دوستی با سیدحسن نصرالله و برگزاری مراسم مشترک برای ترحیم «امام خمینی» با همکاری حزب الله لبنان هم از دیگر فعالیت‌های او به حساب می‌آید. خیلی از ارامنه مرگ او را مشکوک می دانند
