بانوی همیشه در صحنه‌ی آذربایجانی

زمانی‌که خانم‌ نسرین پیرسمساری با شروع انقلاب وارد صحنه‌ی خدمت شد، دختری ۱۶-۱۷ ساله بود. امروز بعد از بازنشستگی همچنان بانویی همیشه در صحنه است.

خانم نسرین پیرسمساری

جوان که بود همراه چند تن از دوستان انقلابی‌اش انتظامات نمازجمعه تبریز شد. در آن ایام شاهد اتفاقات زیادی بود؛ از درگیری‌های خلق مسلمان تا دستگیری تروریست انتحاری. وقتی برای درو گندم به روستاها می‌رفتند با خود یک اسلحه‌ی ژ۳ می‌برد تا بعد از کار، زیر سایه‌ی مینی‌بوس برای بچه‌ها آموزش اسلحه بدهد. فرمان امام برای ریشه کنی بی سوادی که را که شنید در کنار فعالیتهای دیگر وارد نهضت هم شد. وقتی برای خدمت به جبهه راهی اهواز شد، فقط ۲۰ سال داشت. همسرش رزمنده‌ی خط مقدم و خودش رزمنده‌ی پشت جبهه بود. وقتی برادرش دکتر منوچهر پیرسمساری شهید شد، لیلی همکار مسیحی نسرین تصمیم گرفت مسلمان شود. به نسرین گفته بود: تنها مذهبی که فرهنگ شهادت دارد، تشیع است. نسرین و خواهرش پری، لیلی را راهنمایی می‌کنند تا پیش یکی از علمای تبریز شهادتین را بگوید. امروز بازنشسته‌ی آموزش و پرورش است؛ اما ۱۲ مسئولیت ستادی دارد. از زکات و خیریه و موکب گرفته تا ریاست جمعیت بانوان فرهیخته آذربایجان، همکاری با هیئت منصفه‌ی مطبوعات استان و شورای نگهبان. در ایام کرونا یکی از بزرگترین پایگاههای تولید و توزیع ماسک در تبریز را مدیریت می‌کرد. هر ماه تهیه و توزیع بسته های غذایی و کمک به خانواده های آسیب دیده را پیگیری می‌کند و هنوز در صحنه حاضر است.

منبع

مصاحبه ی زهرا رحیمی با خانم پیرسمساری. پروژه خاطرات همسر شهید علی تجلایی. از طرف دفتر مطالعات جبهه فرهنگی آذربایجانشرقی (شهریور ۹۹)