بابا احد
خلاصه زندگی
احد ده‌بزرگی متولد سال1328 است. او که کودکی‌اش را در محافل شعری پدر و عمویش گذرانده است، شعرگفتن را از شش‌سالگی و در ایام محرم با سرودن شعر «گهواره خالی، قنداقه خونین» آغاز کرد. حضور ده‌بزرگی در جلسات قرآنیِ درویش زرین‌قلم زمینۀ آشنایی‌اش را با شکرالله ازخاک، یکی از شاعران مذهبی و اثرگذار شیراز، فراهم کرد. با تشویق ازخاک، ده‌بزرگی بیش از پیش به شعر مذهبی و مدیحه‌سرایی رو آورد و دامنۀ شعرخوانی‌هایش را به فضای مسجدها و پیش از سخنرانی‌ها گسترش داد. مسجد حاج‌عباس در نزدیکی حرم علی ابن حمزه، جایی برای ظهور و بروز بیشتر احد و البته بیان حرف‌های سیاسی‌اش در قالب شعر و در پوشش مذهبی و تاریخی شد. او همچنین، در روزهای منتهی به انقلاب، شعرها و شعار‌هایی برای تظاهرات آماده می‌کرد.
شکل گیری یک جریان
چند سال بعد از آشنایی ده‌بزرگی با ازخاک، جلسه‌ای مذهبی‌ادبی با حضور این دو و زرین‌قلم و چند نفر دیگر تشکیل شد که بعدها به «انجمن ادبی حافظ» معروف شد؛ اما در اولین جلسۀ انجمن ادبی حافظ، بعد از پیروزی انقلاب، یکی از شاعران در مقام انتقاد به حکومت جدید، شعری خواند که با اعتراض جمعی از اعضا از جمله ده‌بزرگی مواجه شد. با بالاگرفتن اختلافات، احد ده‌بزرگی و چند نفر دیگر از اعضای انقلابی انجمن تصمیم به انشعاب گرفتند. چند ماه بعد، شب شعری در خانۀ کارگر برگزار شد که آشنایی احد ده‌بزرگی و نصرالله مردانی را رقم زد. این آشنایی بعدها زمینه‌ساز اتفاقات مبارکی در شعر استان فارس و حتی کشور شد. در اوایل دهۀ شصت، احد ده‌بزرگی و برخی از اعضای انشعاب‌یافته از انجمن ادبی حافظ، به‌همراه نصرالله مردانی و عبدالرضا لطف‌اللهی و سیدجمال رسول‌اف، انجمن شاعران انقلاب اسلامی را تأسیس کردند. یکی از فعالیت‌های این گروه این بود که با حضور در جبهه‌ها، علاوه بر برگزاری شب شعر، برنامه‌های فرهنگی دیگری نظیر اجرای تئاتر و سرود نیز برگزار می‌کردند. ده‌بزرگی پس از پایان دوران دفاع مقدس نیز همچنان در فضای آیینی و مذهبی به فعالیت‌های خود ادامه داد. او پیش از این هم مجریگری و گویندگی اخبار را در صداوسیما آغاز و برنامۀ رادیویی «شاعران زحمت‌کش» را به‌کمک چند نفر دیگر راه‌اندازی کرده بود.
