آیت‌الله محمود فرساد اردکانی
معرفی
آیت‌الله محمود فرساد اردکانی یزدی فرزند شیخ علی‌اصغر مجدالعلماء اردکانی سال 1268 ه.ش در محله‌ی گازرگاه یزد به دنیا آمد.
او که از نوادگان دختری ملامحمداسماعیل قزوینی و حاجی بابا قزوینی بود، به پاک نظری، روشن دلی و نکته سنجی و خردمندی شهرت داشت. محمود در نوجوانی در حوزه‌ی علمیه‌ی شفیعیه مشغول به فراگیری علوم دینی شد و پس از چند سال تحصیل در یزد به اصفهان و بعد به نجف رفت و تحصیلات حوزوی را ادامه داد تا به مقام اجتهاد رسید. سپس در سال 1300 به ایران بازگشت و به قم رفت تا زکات علم خویش را بدهد و به تربیت شاگرد بپردازد. امام خمینی از جمله شاگردان او بود. تسلط بر ادبیات فارسی و عربی او را در سرودن اشعاری به این دو زبان با تخلص فرساد شهره‌ی عام و خاص کرده بود. تاریخ، اشعار سیاسی وی در حمایت از آیت‌الله مدرس و پس از آن رهبران نهضت ملی شدن صنعت نفت را از یاد نخواهد برد. آیت‌الله فرساد تا واپسین سال عمر دست از موضع‌گیری‌های سیاسی برنداشت. نام و امضای وی با عنوان «الاحقر شیخ محمود اردکانی» پای تلگراف اعتراض‌آمیز علمای یزد به نخست‌وزیر اسدالله علم در اعتراض به تصویب لایحه‌ی انجمن‌های ایالتی و ولایتی و نامه‌ی علمای یزد به امام خمینی در پی واقعه‌ی مدرسه‌ی فیضیه مهر تاییدی بر این مدعا است. آیت‌الله فرساد سرانجام هشتم مرداد 1342ش، دعوت حق را لبیک می‌گوید و به دیار باقی می‌شتابد. او شب پیش از وفات به دوستان و آشنایان گفته بود: «خوشبخت کسی است که در مقابل ظلم و بیداد بایستد و سر فرو نیاورد.»
منبع
آرشیو دفتر تاریخ شفاهی یزد
