از دورگردانی کیسه سبز تا ثبت خیریه
اینجا صحبت از دو خانمی است که حالا به همت و تلاش آنها «خیریه حضرت خدیجه (س)» در شهرک شهید محلاتی تهران وسعت پیدا کرده است و چراغ خاموش شده و نیمه روشن بسیاری از خانه‌های نیازمندان روشن و ماندگار شده است. «خانم منیرالسادات طباطبایی و فاطمه چراغ بیگی» هر دو از سطح زندگی معمولی برخوردار هستند اما روحیه نوعدوستی و خیرخواهی آنها باعث شده چند سالی کمک حال نیازمندان در نقاط مختلف شوند.
چگونگی آشنایی با یکدیگر
ما دو نفر، از قبل همدیگر را می‌شناختیم. ابتدا در منطقه پیروزی تهران همسایه بودیم و بعد که به شهرک شهید محلاتی آمدیم، این روند دوستی ادامه داشت. حدود 7 سال پیش مؤسسه فرهنگی خود جوشی را با کمک تعدادی از خانم‌ها ایجاد کردیم و کلاس‌های مختلف فرهنگی برگزار می‌شود؛ کلاس‌های اخلاق، آیین زندگی و تفسیر قرآن از جمله این کلاس‌هاست.
جرقه تشکیل خیریه با کیسه پلاستیکی!
خانم چراغ بیگی می‌گوید:جرقه تاسیس خیریه از اینجا شروع شد که بنده در برنامه جشن مذهبی که برگزار شد به حاضرین گفتم بیاییم پولی برای محرومان و برگزاری جشن برای آنها جمع کنیم. در همان جلسه کیسه پلاستیکی دست گرفتم و شروع به جمع آوری پول از افراد حاضر کردم. در جلسه بعد خانم طباطبایی به بنده یک کیسه سبز رنگ داد و گفت: «از این به بعد در این کیسه پول جمع کن». از آن روز به بعد بنده به خانم طباطبایی گفتم: «من برای مردم صحبت می‌کنم و توزیع می‌دهم که برای چه چیزی کمک می‌خواهیم و تو هم کیسه سبز رنگ را دورِ مجلس بگردان و پول جمع کن.» بعد از مدتی کانال تلگرامی و گروه تشکیل دادیم و خلاصه جمع‌آوری کمک‌ها بیشتر شد. به همین شکل با هم بیشتر آشنا شدیم و پایه ایجاد خیریه حضرت خدیجه (س)گذاشته شد.
بردن غذا برای کارتن خوابها
ابتدا چراغ بیگی توضیح می‌دهد: زمانی که شروع به انجام کار خیر کردم اوایل کسی کمکی نمی‌کرد؛ زمانی بود که بارها درِ خانه افراد می‌رفتم و حتی یک سوم جعبه شیرینی اضافی فرد را می‌‌‌گرفتم و به فرد نیازمند می‌دادم. برای نمونه داشتیم موردی که یک فردی ساعت یازده و نیم شب تماس می‌گرفت و می‌گفت «مهمانی ما تمام شده و غذا اضافه آمده، بیایید ببرید».
بنده غذاها را می‌آوردم و در ظروف یکبار مصرف می‌ریختم و بین کارتن خوابها توضیح می‌کردم. این کارها در زندگی‌ام نتیجه زیادی داشته است. بارها شده لباس دست دوم افراد را گرفته و پس از شست‌وشو به نیازمندان دادیم؛ ابتدا فرزندانم گفتند« چرا این لباس‌های دست دوم را گرفتی؟!»گفتم «شاید این فرد دفعه بعد جدا از لباس، پول هم بدهد»؛ اتفاقا همان فرد دفعه بعد هم لباس نو داد و هم پول کمک کرده است.
به خوبی احساس کردم دعای این افراد چه تأثیری در زندگی‌ام داشته است. وقتی زندگی معمولی نیازمندان را از نزدک دیدم، خودم هم سعی کردم زندگی‌ام را در سطح معمول نگه دارم؛البته سطح زندگی‌مان متوسط است
خیّر از همه نوع افرادی داریم
مقدار کمک خیران در طول ماه متغیر است؛ یک ماه 20 میلیون درآمد داریم و کمک جمع می‌شود و ماه دیگر 10 میلیون تومان. خیران افراد مختلفی هستند؛ از اطبا، مهندسان، استاد دانشگاه تا خانم خانه دار. در ابتدای هر سال با این افراد صحبت کرده و به اصطلاح با آنها قرار داد می‌بندیم که فلان فرد در یکسال چقدر کمک می‌کند. فرد شماره حساب را دارد و ماهانه مبلغ مشخص را واریز می‌کند.
افرادی در بازار تهران هستند که به ما کمک می‌کنند؛ مثلا فردی با من تماس گرفت و یک وانت لباس کمک کرد. یکی اعلام می‌کند فرش یا جهیزیه می‌دهد. از برخی افراد وسایل دسته دوم اما قابل استفاده را جمع کرده و توزیع می‌کنیم.
در روزهایی که مدافعان حرم برای دفاع از حرمین شریف می‌رفتند کمک‌هایی داشتیم.خانمی ساکن ایتالیاست که در اینجا به ما کمک مالی می‌کند.
کمک مومنانه در کرونا
بعد از شیوع کرونا یعنی از اوایل اسفند سال گذشته به تجهیز بیمارستانها و تأمین اقلام حفاظتی مانند ماسک، لباس، دستکش و توزیع میان وعده غذایی برای بیماران کرونایی و کادر درمان و پرستار پرداختیم. در این مدت، حدود 22 گوسفند قربانی کرده‌ایم؛ چون اعلام کردند افرادی که به کرونا مبتلا می‌شوند باید پروتئین و گوشت مصرف کنند. ما گوشت‌ها را پخته و درِ منازل این بیماران تحویل می‌دادیم. مناطق تحت پوشش در استان تهران، گیلاوند در دماوند، شهر اندیشه، مسگر آباد، کوره پزخانه‌ها و چند نقطه دیگر است. در ایام عید ما 300 بسته ارزاق را برای مناطق سیل زده در سیستان و بلوچستان ارسال کردیم.
| فیلم |
منابع
«راز خیریه خاص خانم‌های خیّر». خبرگزاری فارس. 4 خرداد 99.
