تفاوت میان نسخه‌های «سید عبدالعلی سبزواری»
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
[[رده: سبزوار ]] | [[رده: سبزوار ]] | ||
[[رده: علما ]] | [[رده: علما ]] | ||
[[رده:عناصر]] | |||
[[رده:خراسان رضوی]] | |||
[[رده:مشهد]] | |||
[[رده:وقایع]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۸
آیت الله سید عبدالعلی سبزواری
سید عبدالاعلی در سال 1329 قمری در سبزوار به دنیا می‌آید. او تا چهارده سالگی در سبزوار زندگی کرد و دروس اولیه را نزد پدرش فرا گرفت. در سال 1342 قمری مطابق با 1302 خورشیدی جهت ادامۀ تحصیل به مشهد مقدس رفت. در مشهد ادبیات را در خدمت ادیب نیشابوری اول، فقه و اصول را نزد شیخ حسن برسی و حکمت را نزد سید محمد عصار آموخت. در تفسیر به محضر حسن علی نخودکی اصفهانی شتافت. در مدت اقامت در مشهد، آن‌قدر غرق مطالعه بود که وقتی از مشهد به سبزوار آمد، چنان بر کتاب بحارالانوار تسلط داشت که با گفتن هر جمله یا روایتی بلافاصله جلد و صفحه آن را در کتاب مزبور خاطر نشان می‌کرد. مدت کوتاهی در سبزوار باقی مانده و سپس پای پیاده به نجف اشرف رفت. از اثر این پیادهروی طولانی پاهایش آسیب دیده و مدتی بستری شد. در نجف از دروس آیات عظام سید ابوالحسن اصفهانی، میرزا حسین نائینی، ضیا‌الدین عراقی اراکی، محمد حسین غروی اصفهانی، بادکوبه‌ای، جواد بلاغی و حسین قمی بهره برد. از شیخ عباس قمی، عبدالله مامقانی و علیاکبر نهاوندی صاحب اجازه شد. از سال 1365 قمری/ 1325 خورشیدی به تدریس دروس خارج فقه، اصول، تفسیر قرآن و حدیث پرداخت. ایشان در 27 صفر مطابق 27 مرداد 1372 در سن 84 سالگی در نجف از دنیا رفتند.7 حرف و حدیث‌هایی هست که ایشان به وسیلۀ رژیم بعث عراق به شهادت رسیده اند.
ایستاده برای خمینی
این قران پژوه نامی در فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی ایران و عراق هم نقش داشت و از انقلاب اسلامی ایران و امام خمینی(ره) کمال حمایت و پشتیبانی را کرد. برای نمونه ایشان در زمان اقامت امام خمینی(ره) در نجف در کنار وی بود و چندین بار درس خویش را برای توجّه‌دادنِ حوزه علمیه نجف به وقایع انقلاب اسلامی ایران تعطیل کرد و به هنگام همه‌پرسی نظام جمهوری اسلامی در فروردین ۱۳۵۸ خورشیدی، پیامی مبنی بر حمایت از آن صادر کرد. حجت‌الاسلام احمد عابدی مدرس درس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در خصوص همراهی سبزواری با انقلاب اسلامی می گوید: شخصی که در نجف از همه بیشتر همراه، هم‌فکر و مدافع انقلاب بود، مرحوم آقای سبزواری بود. عجیب این است که امام هم خیلی به ایشان ارادت داشته‌اند. یعنی رابطه ایشان با امام مثل رابطه ۲ مرجع تقلید یا اینکه ایشان شاگرد امام باشد، نبود.
منبع
کتاب ایام سبزوار
