تسخیر لانه جاسوسی

سيكمن خاطراتش را به صورت روزشمار از روز 13 آبان 58 (4 نوامبر 1979) و تسخير سفارت آمريكا نوشته و به شرح تمام حوادث روزانه پرداخته است. وي در اين خاطرات نحوه برخورد دانشجويان ايراني با گروگان‌ها را مورد توجه قرار داده و بارها آورده است: "باور كردني نيست، هر كاري از دستشان بر بيايد براي ما انجام مي‌دهند."

راوي كتاب "گروگان‌گيري ايراني" با نگاهي توصيفي به حوادث و وضعيت پيرامون خود، برخي از فعاليت‌هاي روزانه مانند مطالعه، حضور در اتاق ورزش، گوش دادن به موسيقي و سرگرمي‌هايي مانند، بازي و تردستي و مسابقه ورزشي با دانشجويان پيرو خط امام (ره) و بحث آزاد با آنان درباره تبعيض نژادي، اسلام و مذهب و تشابه و تفاوت‌هاي مسجد و كليسا را بر شمرده و نوشته است: "از خودم مي‌پرسم يعني من گروگانم؟ رفتارشان خوب است..."

اين گروگان آمريكايي همچنين در صفحه 155 كتاب خاطراتش به نظر امام خميني (ره) درباره چگونگي رفتار با گروگان‌ها، اين گونه اشاره كرده: "با وجود تمام اتفاقات سياسي برايم جالب است كه چرا ايراني‌ها ما را نمي‌كشند. دانشجويان مي‌گفتند، امام هميشه جوياي حال ماست و اين كه مي‌داند اكثر ما بي‌گناهيم، حتي معتقد است كه با افراد متهم نيز بايد به خوبي رفتار كرد."

نكته جالب توجه اين كه در خاطرات راكي سيكمن، بحثي درباره جنگ تحميلي عراق عليه ايران ديده نمي‌شود. وي در روز چهارصدودوم خاطراتش خاموشي شبانه، صداي انفجار و حمله هوايي را مانور آزمايشي مي‌داند، گويا اين گروگان‌ها از فضاي بيرون و وضعيت ايران پس از انقلاب در بي‌خبري نگه داشته مي‌شدند.