تفاوت میان نسخه‌های «معلم پا به پای دانش آموزان عشایری»
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳۱: | سطر ۳۱: | ||
[[رده:عناصر]] | [[رده:عناصر]] | ||
[[رده:عشایر]] | [[رده:عشایر]] | ||
[[رده:شوشتر]] | |||
[[رده:خوزستان]] | |||
[[رده: وقایع]] | |||
[[رده: مراکز]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۲
وقت زیادی تا موعد کوچ عشایر بختیاری نمانده است و دانش‌آموزانی که با وجود محرومیت‌های فراوان، عشق به تحصیل دارند نیز باید با خانواده خود راه کوچ را پی بگیرند، دلهره کرونایی این دانش‌آموزان مشخص نبودن وضعیت درسی آنها در فقدان "شاد" در محل زندگیشان است. اما «علی نقی داودی» معلم ۳۷ ساله اهل شوشتر با تعطیل شدن مدارس هم دست از عشق خود به شاگردانش نکشیده‌است.
این معلم حق‌التدریسی هرروز با نیسان شخصی خود فاصله ۱۷۰ کیلومتری تا روستای سربی در شهرستان لالی اهواز را طی می‌کند تا با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی، به دانش‌آموزان در سیاه‌چادرهای عشایر تدریس کند تا قبل از کوچ، سال تحصیلی شاگردانش را به پایان برساند و بچه‌های محروم عشایر با آرامش خیال راه پر پیچ و خم و زیبای کوچ را طی کنند.
| تصاویر بیشتر |
منابع
«عشق، کرونا، تدریس، حکایت معلم دانش آموزان عشایر بختیاری». خبرگزاری ایرنا. 12 اردیبهشت 99.
«معلم فداکار دانش آموزان عشایر بختیاری در دوران کرونا». پایگاه خبری نامه. 13 اردیبهشت 99.
