تفاوت میان نسخه‌های «محمود حلاجیان استاد نمدمالی»
سمانه عابدی (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «ساعت ها فشار، ساعت ها قدرتِ دست و پا بر تار و پودهایی که فقط با عرق محمود حلاج...» ایجاد کرد) |
|||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش‌شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
ساعت ها فشار، ساعت ها قدرتِ دست و پا بر تار و پودهایی که فقط با عرق محمود حلاجیان به یکی از کهن ترین صنایع دستی تبدیل میشود. | ساعت ها فشار، ساعت ها قدرتِ دست و پا بر تار و پودهایی که فقط با عرق محمود حلاجیان به یکی از کهن ترین صنایع دستی تبدیل میشود. | ||
[[پرونده:Halajian1.jpg|بندانگشتی|چپ| ثبت یونسکو طرح‌های نمد مالی حاج محمود حلاجیان]] | [[پرونده:Halajian1.jpg|بندانگشتی|چپ| ثبت یونسکو طرح‌های نمد مالی حاج محمود حلاجیان]] | ||
== از کار در کنار پدر در نوجوانی تا ثبت جهانی | |||
محمود حلاجیان، سال ۱۳۴۵ در رامسر چشم به جهان گشود و در کنار ۵ برادرش کمک حال پدر بود. نمد مالی در خون این خانواده به عنوان حرفه و شغل جریان داشت. در ۱۵ سالگی که استاد کار شده بود با ۳۵ کارگر به نمدمالی مشغول بود و ظرافت در کار باعث شد با انرژی بیشتر به حرفه مورد علاقه‌اش توجه کند. خدمت سربازی باعث نشد از نمدمالی دور بماند؛ در زمان مرخصی و اوقات فراغتش کنار پدر بود. ۸ سال این حرفه را ادامه تا در ۲۳ سالگی نخستین نمایشگاه صنایع دستی برپا شد و محمود کارش را در معرض دید همگان قرار داد. یکسال بعد با قراردادی که با صنایع دستی بسته بود، ۲۵ هنرجو را آموزش داد و نمدمالی به عنوان مهارت در دستان علاقمندان جریان پیدا کرد. حلاجیان در ۲۶ سالگی در کنار حرفه نمدمالی به استخدام هتل رامسر درآمد و گوشه‌ای از کار آشپزی این هتل را نیز برعهده گرفت. از سال ۱۳۷۵ به طور رسمی نمدمالی به عنوان شغل و حرفه حلاجیان در رامسر شهرت یافت و طرح‌های نمد مالی اش ثبت یونسکو شده و در نتیجه مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. در حال حاضر ۴۸ سال است که محمودحلاجیان با طرح‌های ذهنی خود به نمدهایی که زیر دستانش شکل می‌گیرند یکی از انواع صنایع دستی مازندران را به عنوان هویت استان حفظ کرده است. | == از کار در کنار پدر در نوجوانی تا ثبت جهانی طرحها== | ||
محمود حلاجیان، سال ۱۳۴۵ در رامسر چشم به جهان گشود و در کنار ۵ برادرش کمک حال پدر بود. نمد مالی در خون این خانواده به عنوان حرفه و شغل جریان داشت. در ۱۵ سالگی که استاد کار شده بود با ۳۵ کارگر به نمدمالی مشغول بود و ظرافت در کار باعث شد با انرژی بیشتر به حرفه مورد علاقه‌اش توجه کند. خدمت سربازی باعث نشد از نمدمالی دور بماند؛ در زمان مرخصی و اوقات فراغتش کنار پدر بود. ۸ سال این حرفه را ادامه تا در ۲۳ سالگی نخستین نمایشگاه صنایع دستی برپا شد و محمود کارش را در معرض دید همگان قرار داد. | |||
یکسال بعد با قراردادی که با صنایع دستی بسته بود، ۲۵ هنرجو را آموزش داد و نمدمالی به عنوان مهارت در دستان علاقمندان جریان پیدا کرد. حلاجیان در ۲۶ سالگی در کنار حرفه نمدمالی به استخدام هتل رامسر درآمد و گوشه‌ای از کار آشپزی این هتل را نیز برعهده گرفت. از سال ۱۳۷۵ به طور رسمی نمدمالی به عنوان شغل و حرفه حلاجیان در رامسر شهرت یافت و طرح‌های نمد مالی اش ثبت یونسکو شده و در نتیجه مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. در حال حاضر ۴۸ سال است که محمودحلاجیان با طرح‌های ذهنی خود به نمدهایی که زیر دستانش شکل می‌گیرند یکی از انواع صنایع دستی مازندران را به عنوان هویت استان حفظ کرده است. | |||
[[پرونده:Halajian9.jpg|بندانگشتی|چپ|حاج محمود حلاجیان طرحها را با کمک همسر خود بر روی نمدها اعمال می‌کنند.]] | [[پرونده:Halajian9.jpg|بندانگشتی|چپ|حاج محمود حلاجیان طرحها را با کمک همسر خود بر روی نمدها اعمال می‌کنند.]] | ||
== روند کار در کارگاه نمدمالی حاج محمود == | == روند کار در کارگاه نمدمالی حاج محمود == | ||
محمود حلاجیان، برای اینکه بتواند از پشم‌های گوسفندان برای ساخت نمد استفاده کند همواره چندین راس گوسفند در خانه پرورش می‌دهد. پس از پشم چینی و شست‌و‌شو، حالا نوبت خشک کردن پشم‌هاست که آن را بر روی پشت بام خانه مقابل نور مستقیم آفتاب قرار می‌دهند تا کامل خشک شود. بعد از خشک شدن پشم‌ها در زیر آفتاب مستقیم، همسر محمود حلاجیان آن‌ها را از هم جدا می‌کند. حاج محمود حلاجیان با ابزار خاصی پشم‌ها را از هم جدا می‌کند تا آماده کار شود. پس از ریسیدن و تابیدن پشم‌ها به نخ‌های بلند و کوتاه، آن را رنگ می‌کند تا برای طراحی و نقش‌بندی از آن‌ها استفاده کند. پشم حلاجی شده را روی تمام سطح پارچه قرار می‌دهند. | محمود حلاجیان، برای اینکه بتواند از پشم‌های گوسفندان برای ساخت نمد استفاده کند همواره چندین راس گوسفند در خانه پرورش می‌دهد. پس از پشم چینی و شست‌و‌شو، حالا نوبت خشک کردن پشم‌هاست که آن را بر روی پشت بام خانه مقابل نور مستقیم آفتاب قرار می‌دهند تا کامل خشک شود. بعد از خشک شدن پشم‌ها در زیر آفتاب مستقیم، همسر محمود حلاجیان آن‌ها را از هم جدا می‌کند. حاج محمود حلاجیان با ابزار خاصی پشم‌ها را از هم جدا می‌کند تا آماده کار شود. پس از ریسیدن و تابیدن پشم‌ها به نخ‌های بلند و کوتاه، آن را رنگ می‌کند تا برای طراحی و نقش‌بندی از آن‌ها استفاده کند. پشم حلاجی شده را روی تمام سطح پارچه قرار می‌دهند. | ||
با نگاهی گذرا به دیوار کارگاه نمدمالی حلاجیان طرح‌هایی به چشم میخورد که محمود از ذهن خود پیاده کرده است و با یاری همسرش، هر طرح نقشی میشود در تارو پود نمدی که در زیر دست هایشان جان میگیرد و به سلیقه مشتری خوش می‌آید. حاج محمود برای تولید پارچه باید نمد را با دست و با شدت محکم بمالد تا تار و پود پارچه در هم تنیده شود. پس از مالش پارچه، برای نرم تر شدن بر روی آن آبجوش می‌ریزد. پس از ریختن آبجوش نوبت صاف کردن یا اتو کشیدن پارچه است که با چوبی محکم آن را صاف و یک دست می‌کنند. پس از خشک شدن نمد، پشم‌های اضافی سطح پارچه را می‌سوزاند تا نرم تر شود. حاج محمود علاوه بر ساخت لباس چوپانان وسایل تزئینی دیگر از قبیل دیوارکوب و زیرانداز هم می‌سازد. حاج محمود حلاجیان پس از ساخت لباس مخصوص چوپانان (شولا) آن را برتن کرده تا نواقص را رفع کند. | با نگاهی گذرا به دیوار کارگاه نمدمالی حلاجیان طرح‌هایی به چشم میخورد که محمود از ذهن خود پیاده کرده است و با یاری همسرش، هر طرح نقشی میشود در تارو پود نمدی که در زیر دست هایشان جان میگیرد و به سلیقه مشتری خوش می‌آید. حاج محمود برای تولید پارچه باید نمد را با دست و با شدت محکم بمالد تا تار و پود پارچه در هم تنیده شود. پس از مالش پارچه، برای نرم تر شدن بر روی آن آبجوش می‌ریزد. پس از ریختن آبجوش نوبت صاف کردن یا اتو کشیدن پارچه است که با چوبی محکم آن را صاف و یک دست می‌کنند. پس از خشک شدن نمد، پشم‌های اضافی سطح پارچه را می‌سوزاند تا نرم تر شود. حاج محمود علاوه بر ساخت لباس چوپانان وسایل تزئینی دیگر از قبیل دیوارکوب و زیرانداز هم می‌سازد. حاج محمود حلاجیان پس از ساخت لباس مخصوص چوپانان (شولا) آن را برتن کرده تا نواقص را رفع کند. | ||
به دلیل ویروس کرونا و نبود رونق در بازار فروش، حاج محمود همچنان به تولید نمد ادامه می‌دهد و اکثر اوقات خودش را در کارگاه سپری می‌کند. محمود حلاجیان دو پسر دارد که حرفه پدر را به عنوان مهارت فراگرفته و در کنار شغل آزادشان، دوشادوش پدر نمدمالی می‌کنند. | به دلیل ویروس کرونا و نبود رونق در بازار فروش، حاج محمود همچنان به تولید نمد ادامه می‌دهد و اکثر اوقات خودش را در کارگاه سپری می‌کند. محمود حلاجیان دو پسر دارد که حرفه پدر را به عنوان مهارت فراگرفته و در کنار شغل آزادشان، دوشادوش پدر نمدمالی می‌کنند. | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۲۲: | ||
Halajian3.jpg | Halajian3.jpg | ||
</gallery> | </gallery> | ||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
|+ | |+ | ||
|- | |- | ||
| [http://fna.ir/f0p0r7 | | [http://fna.ir/f0p0r7 تصاویر بیشتر] | ||
|} | |} | ||
== منبع == | == منبع == | ||
[http://fna.ir/f0p0r7 محمود حلاجیان استاد نمدمالی]. خبرگزاری فارس. 16 آبان 99 | [http://fna.ir/f0p0r7 محمود حلاجیان استاد نمدمالی]. خبرگزاری فارس. 16 آبان 99 | ||
[[رده:مازندران]] | |||
[[رده:صنایع دستی مازندران]] | |||
[[رده:نمدمالی مازندران]] | |||
[[رده:اهالی رامسر]] | |||
[[رده:عناصر]] | |||
[[رده:ملت قهرمان]] | |||
[[رده: آثار]] | |||
[[رده: هنرمند]] | |||
[[رده: تولید]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۸
ساعت ها فشار، ساعت ها قدرتِ دست و پا بر تار و پودهایی که فقط با عرق محمود حلاجیان به یکی از کهن ترین صنایع دستی تبدیل میشود.
از کار در کنار پدر در نوجوانی تا ثبت جهانی طرحها
محمود حلاجیان، سال ۱۳۴۵ در رامسر چشم به جهان گشود و در کنار ۵ برادرش کمک حال پدر بود. نمد مالی در خون این خانواده به عنوان حرفه و شغل جریان داشت. در ۱۵ سالگی که استاد کار شده بود با ۳۵ کارگر به نمدمالی مشغول بود و ظرافت در کار باعث شد با انرژی بیشتر به حرفه مورد علاقه‌اش توجه کند. خدمت سربازی باعث نشد از نمدمالی دور بماند؛ در زمان مرخصی و اوقات فراغتش کنار پدر بود. ۸ سال این حرفه را ادامه تا در ۲۳ سالگی نخستین نمایشگاه صنایع دستی برپا شد و محمود کارش را در معرض دید همگان قرار داد.
یکسال بعد با قراردادی که با صنایع دستی بسته بود، ۲۵ هنرجو را آموزش داد و نمدمالی به عنوان مهارت در دستان علاقمندان جریان پیدا کرد. حلاجیان در ۲۶ سالگی در کنار حرفه نمدمالی به استخدام هتل رامسر درآمد و گوشه‌ای از کار آشپزی این هتل را نیز برعهده گرفت. از سال ۱۳۷۵ به طور رسمی نمدمالی به عنوان شغل و حرفه حلاجیان در رامسر شهرت یافت و طرح‌های نمد مالی اش ثبت یونسکو شده و در نتیجه مورد توجه بیشتری قرار گرفته است. در حال حاضر ۴۸ سال است که محمودحلاجیان با طرح‌های ذهنی خود به نمدهایی که زیر دستانش شکل می‌گیرند یکی از انواع صنایع دستی مازندران را به عنوان هویت استان حفظ کرده است.
روند کار در کارگاه نمدمالی حاج محمود
محمود حلاجیان، برای اینکه بتواند از پشم‌های گوسفندان برای ساخت نمد استفاده کند همواره چندین راس گوسفند در خانه پرورش می‌دهد. پس از پشم چینی و شست‌و‌شو، حالا نوبت خشک کردن پشم‌هاست که آن را بر روی پشت بام خانه مقابل نور مستقیم آفتاب قرار می‌دهند تا کامل خشک شود. بعد از خشک شدن پشم‌ها در زیر آفتاب مستقیم، همسر محمود حلاجیان آن‌ها را از هم جدا می‌کند. حاج محمود حلاجیان با ابزار خاصی پشم‌ها را از هم جدا می‌کند تا آماده کار شود. پس از ریسیدن و تابیدن پشم‌ها به نخ‌های بلند و کوتاه، آن را رنگ می‌کند تا برای طراحی و نقش‌بندی از آن‌ها استفاده کند. پشم حلاجی شده را روی تمام سطح پارچه قرار می‌دهند.
با نگاهی گذرا به دیوار کارگاه نمدمالی حلاجیان طرح‌هایی به چشم میخورد که محمود از ذهن خود پیاده کرده است و با یاری همسرش، هر طرح نقشی میشود در تارو پود نمدی که در زیر دست هایشان جان میگیرد و به سلیقه مشتری خوش می‌آید. حاج محمود برای تولید پارچه باید نمد را با دست و با شدت محکم بمالد تا تار و پود پارچه در هم تنیده شود. پس از مالش پارچه، برای نرم تر شدن بر روی آن آبجوش می‌ریزد. پس از ریختن آبجوش نوبت صاف کردن یا اتو کشیدن پارچه است که با چوبی محکم آن را صاف و یک دست می‌کنند. پس از خشک شدن نمد، پشم‌های اضافی سطح پارچه را می‌سوزاند تا نرم تر شود. حاج محمود علاوه بر ساخت لباس چوپانان وسایل تزئینی دیگر از قبیل دیوارکوب و زیرانداز هم می‌سازد. حاج محمود حلاجیان پس از ساخت لباس مخصوص چوپانان (شولا) آن را برتن کرده تا نواقص را رفع کند.
به دلیل ویروس کرونا و نبود رونق در بازار فروش، حاج محمود همچنان به تولید نمد ادامه می‌دهد و اکثر اوقات خودش را در کارگاه سپری می‌کند. محمود حلاجیان دو پسر دارد که حرفه پدر را به عنوان مهارت فراگرفته و در کنار شغل آزادشان، دوشادوش پدر نمدمالی می‌کنند.
| تصاویر بیشتر |
منبع
محمود حلاجیان استاد نمدمالی. خبرگزاری فارس. 16 آبان 99
