تفاوت میان نسخه‌های «تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی»
| سطر ۲۵: | سطر ۲۵: | ||
[[رده:نویسندگی]] | [[رده:نویسندگی]] | ||
[[رده:هنر انقلاب]] | [[رده:هنر انقلاب]] | ||
[[رده: عناصر]] | |||
[[رده: دفاع مقدس]] | |||
[[رده: وقایع]] | |||
[[رده: آثار]] | |||
نسخهٔ ۶ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹
محسن كاظمي نويسنده معتقد است: در دهه سوم انقلاب، دوران رو به اوجي را در تاريخ‌نگاري انقلاب مشاهده مي‌كنيم و به لحاظ كمي با رشد خوبي در اين حوزه مواجه هستيم. اما به لحاظ كيفي بايد استفاده بهتري از ظرفيت‌هاي تاريخي داشته باشيم تا بتوانيم هويت و تاريخ كشورمان را حفظ كنيم. كاظمي، نويسنده در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) در حاشیه همايش دو روزه “تاريخ‌نگاري انقلاب اسلامي” درباره وضعيت تاريخ‌نگاري انقلاب در سه دهه اخير گفت: تاريخ‌نگاري انقلاب اسلامي از وضعيت انفعالي كه در دهه اول داشت، وارد وضعيت تدافعي در دهه دوم شد و پس از سپري كردن اين دهه به وضعيت پیشروی در دهه سوم انقلاب رسيده است. وي ادامه داد: در وضعيت حاضر و در دهه 1380 دوران رو به اوجي را در تاريخ‌نگاري انقلاب مشاهده مي‌كنيم و به لحاظ كمي با رشد خوبي در اين حوزه مواجه هستيم. اما به لحاظ كيفي بايد استفاده بهتري از ظرفيت‌هاي تاريخي داشته باشيم تا بتوانيم هويت و تاريخ كشورمان را حفظ كنيم. نويسنده “خاطرات عزت شاهي” به وضعيت تاريخ‌نگاري ايران در آن سوي مرزها اشاره كرد و اظهار داشت: بعضي از مورخان و تاريخ‌نگاران در آن سوي مرزها، آن طور كه درخور ايده‌ها و مرام‌شان است تاريخ ايران را مي‌نويسند و كج‌نگاري مي‌كنند. كاظمي با تاكيد بر نوع تاريخ‌نگاري انقلاب‌ها در كشورهاي ديگر گفت: انقلاب‌هاي دنيا در وضعيتي شكل گرفتند كه جهان دچار چند قطبي‌هايي شده بود. براي مثال؛ انقلاب‌هاي ماركسيستي كه در كشورهاي آمريكاي لاتين و چين رخ داده، در يك فضاي كاملا دو قطبي بوده است. در يك قطب آن دنياي سرمايه‌داري و در قطب ديگر دنياي كمونيستي و ماركسيست قرار داشت. تاريخ‌نگاري كه در اين فضاها شكل گرفت بايد مترصد آن فضا باشد و در خدمت حاكميت سياسي وقت قرار گيرد. وي افزود: انقلاب ايران به هر دو قطب “نه” گفت. با اين وجود، اين انقلاب فاقد ايدئولوژي و و مرام نبود و تصميم به برقراري حكومت اسلامي داشت. تاريخ‌نگاري انقلاب ايران دچار برخوردهايي از سوي قطب‌هاي ديگر نسبت به خودش است. در دنياي غرب به ويژه پس از فروپاشي شوروي، كشورهاي اروپايي با ايده‌هاي سرمايه‌داري به گروه‌هاي چپ مجال دادند تا عليه تاريخ ايران فعاليت داشته باشند. تاريخ‌نگاري در ايران از جهتي مستقل است و از جهت ديگر در برخورد با ايدئولوژي غرب قرار دارد. نويسنده خاطرات “احمد احمد” در پايان با اشاره به شيوه‌هاي تاريخ‌نگاري جنگ و انقلاب گفت: تاريخ جنگ و انقلاب در هم تنيده اند. دفاع مقدس را كساني سامان دادند كه قبل از آن در فعاليت‌هاي انقلابي شركت داشتند. همچنين تاريخ‌نگاري انقلاب با نگاه‌هاي سياسي بيشتري در خارج از كشور مواجه است. اما تاريخ‌نگاري جنگ با تضارب دیدگاه های داخلي بسياری مواجهه است. گزارشگر: نسترن پورصالحی
جستارهای وابسته
منابع
دفتر مطالعات جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی
