خانواده صادقیان، مالک برندهای برتر کشوری

معرفی

احمد صادقیان، یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان و کارآفرینان کشور محسوب مي‌شود؛ احمد صادقیان مدیرعامل کارخانه «تک ماکارون» است که بسیاری در ایران ماکارونی، پاستا، اسپاگتی و... را با برند کارخانه او مي‌شناسند. البته او در این کار تنها نیست و خودش مي‌گوید کارخانه‌جات آنها و تمام کارها و صنایعشان خانوادگی و فامیلی اداره مي‌شود. آنها علاوه بر صنایع غذایی در صنعت تولید فرش ماشینی، تولید مداد و خودکار و... نیز حضوری فعال دارند.

احمد صادقیان

او که به‌تازگی 62ساله شده، متولد شهریور سال 1332 در شهرستان میبد استان یزد است؛ او فرزند سوم خانواده (یک خواهر و چهار برادر)‌اي است متحد که همگی در کنار هم در کار تولید هستند و به نوعی کارخانه‌جات و صنایع خانوادگی را اداره مي‌کنند و هرکدام از خواهر و برادرانش در یکی از این کارخانه‌های صنعتی، نقش مدیریت را دارند.

از میبد تا کار در استانداری

احمد صادقیان در خانواد‌ه‌ای مذهبی و کارآفرین رشد کرد و از کودکی با تولید، کشاورزی و بازرگانی آشنا شد. خودش مي‌گوید که سرگرمي‌ کودکانه‌اش در بازی با وسایل کشاورزی خلاصه ‌مي‌شد و از همان زمان عاشق کارهای صنعتی و تولیدی شد.

صادقیان مي‌گوید: «عشق و علاقه مرحوم پدرم تولید بود و در بخش‌های کشاورزی، بازرگانی و صنعت فعالیت مي‌کرد و ما هم به تبع او به این راه کشیده شدیم. یادم هست در دوران کودکی و نوجوانی ما پدرم در کنار کشاورزی کارگاه پنيه‌پاك‌کنی راه‌اندازی کرده بود و معدن گچ داشت و در نبود برق به روش سنتی گچ تولید مي‌کرد.»

احمد صادقیان تا سوم ابتدایی را در شهرستان میبد مدرسه رفت و بعد به همراه خانواده به شهر یزد رفتند تا فرزندان خانواده برای ادامه تحصیل از امکانات بیشتری استفاده کنند. او در این شهر تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را ادامه داد و بعد از اخذ دیپلم برای ادامه تحصیل از یزد به کرمان رفت و در دانشگاه کرمان مدیریت بازرگانی خواند. رشته‌ای که مي‌گوید ارتباط بیشتری با تجارت، تولید و کار داشت و او با علاقه آن را انتخاب کرد. او در سال 1355 فارغ‌التحصیل شد و پس از آن به خدمت سربازی رفت که هم‌زمان شده بود با دوران انقلاب.

صادقیان مي‌گوید: «محل خدمت سربازی‌ام پایگاه یکم شکاری مهرآباد بود و روزهای پرتحولی در آنجا مي‌گذشت؛ رفتن شاه، آمدن حضرت امام و...»

سال 58 با پایان دوران سربازی، احمد صادقیان به پدرش پیوست که به همراه تعدادی از شرکای خود کارخانه بافت فرش ماشینی «باستان یزد» را راه‌اندازی کرده بودند و قائم مقام مدیرعامل (پدرش) شد. او مي‌گوید: «کارهای ساخت و ورود ماشین‌آلات این کارخانه از پیش از انقلاب و سال‌های 55 و 56 شروع شده بود ولی هم‌زمان با انقلاب کارها کند شد و پس از انقلاب همه‌چیز دوباره پیگیری شد و من اولین کار جدی خود را در این کارخانه شروع کردم و مراحل تکمیل ساختمان، ترخیص و نصب و راه‌اندازی ماشین‌آلات و شروع تولید را در آنجا بودم.»

البته حضور احمد صادقیان در این کارخانه چندان طولانی نبود زیرا سال بعد کاری در استانداری یزد به او پیشنهاد شد. خودش مي‌گوید: «دوستي داشتم که من را به آقای مهندس قندهاری استاندار یزد در سال 59 معرفی کرد و بعد به من پیشنهاد دادند که شما هم یزدی هستید و کمک کنید تا کارها شکل بگیرد؛ بنابراین تولید را حدود یک سال رها کردم و مشاور استاندار شدم و حتی با رفتن آقای قندهاری از استانداری و آمدن استاندار جدید به من پیشنهاد فرمانداری شهرستان مهریز شد ولی من به این نتیجه رسیده بودم که ذائقه سیاسی ندارم پس دوباره به کار صنعتی و تولید برگشتم.»

راه‌اندازی اولین کارخانه خانوادگی

هم‌زمان با رها كردن کارهای دولتی، پدر به احمد صادقیان و دیگر برادرانش پیشنهاد داد تا خودشان نخستین کارخانه خانوادگی یعنی کارخانه تولید و بافت فرش ماشینی را راه‌اندازی کنند؛ در واقع این گونه بود که کارخانه «فرش ستاره کویر یزد» احداث شد و احمد صادقیان مدیرعامل این کارخانه خانوادگی شد. خود او درباره آن سال‌ها و توسعه کار مي‌گوید: «تمام کارهای تاسیس شرکت و کارخانه را به کمک مرحوم پدر و سایر برادرانم و خواهر از سال 1360 شروع کردیم و خوشبختانه چندسالی بیشتر نگذشت که به یک گروه صنعتی بزرگ تبدیل شدیم و حالا پنج واحد صنعتی فرش ستاره کویر، فرش خاطره، شرکت رنگریزی یزد، الیاف یزد و نساجی یزد را مدیریت مي‌کنیم.»

اولین کارخانه خانواده صادقیان در اوج روزهای جنگ با سرمایه اولیه 20 میلیون تومان در مساحت 23 هزار متر مربع و با ماشین‌آلات آلمانی راه‌اندازی شد، روزهایی که کسی به سمت تولید نمي‌رفت و از سوی دیگر بسیاری از واحدهای تولیدی درحال مصادره شدن بودند و مشکلات بسیاری در حوزه تامین ارز نیز داشتند. به گفته احمد صادقيان، با همه این چالش‌ها پدرش، او و برادرانش را با توجه به نیاز بالای کشور، به کار جدید و راه‌اندازی کارخانه بافت فرش ماشینی تشویق کرد. «پدر گفت ما متوقف نخواهیم شد، کارمان را شروع مي‌کنیم؛ اگر هم مشکلی پیش آمد ترجیح مي‌دهم به جای این‌که پول و ملکمان مصادره شود، کارخانه و واحد توليدی‌مان را بدهیم. ما تولید را سال اول از 450 هزار متر مربع فرش 500 شانه شروع کردیم و حالا به بالای 3 میلیون متر مربع رسیده‌ایم.»

از توسعه کارخانه تا دریافت نشان

با گذشت چند سال و توسعه کارخانه تولید فرش ماشینی ستاره کویر یزد در دهه 70 احمد صادقیان و دیگر اعضاي خانواده به این فکر افتادند که کارشان را توسعه دهند. آنها با توجه به نیاز کارخانه به مواد اولیه به این نتیجه رسیدند که به‌تدریج واحدهای رنگریزی، ریسندگی و... را به واحدهای صنعتی‌شان اضافه کنند و علاوه بر راه‌اندازی کارخانه جدید فرش خاطره تولید را افزایش دهند. کارخانه‌ای که این بار ماشین‌آلات آن از بلژیک (بزرگ‌ترین تولیدكننده فرش ماشینی و ماشین‌آلات تخصصی بافت فرش ماشینی در جهان) وارد شد.

البته به گفته احمد صادقیان درست است که آنها ماشین‌آلات را وارد کردند اما در طول دهه‌های گذشته با توجه به شناختی که از فرش در ایران وجود دارد و تخصص در این حوزه آنها تجربیات و دانش بسیاری را توسط واحدهای RD به شرکت سازنده بلژیکی ماشین‌آلات منتقل کرده‌اند و به همین دلیل نیز پیشرفت‌های بسیاری در این صنایع شکل گرفته است تا جایی که وزیر اقتصاد بلژیک در سال 2003 از گروه صنعتی ستاره کویر یزد، رسما تقدیر کرد.

گروه صنعتی ستاره کویر یزد در طول بیش از 3 دهه فعالیت علاوه بر تامین بخشی از نیازهای داخلی صادرات گسترده‌ای هم داشته است. احمد صادقیان مي‌گوید: «صادرات همیشه از همان شروع تولید در سال 62 یکی از اهداف ما بود و یادم هست در اواخر دهه 60 که برای خرید ماشین‌آلات ریسندگی به جنوب آلمان شرقی رفته بودم در یک آنتیک‌فروشی با نمایش یک تخته فرش از تولیدات خیلی خوب کارخانه روبه‌رو شدم که برایم بسیار جذاب بود و واقعا خستگی را از تنم بیرون آورد.» او ادامه مي‌دهد: «در آن سال‌ها صادرات ما بیشتر به صورت غیررسمي ‌بود اما رسما از دهه 70 کار صادرات را جدی شروع کردیم و توسعه دادیم و الان به جایی رسیده‌ایم که به بیش از 20 کشور از جمله کشورهای اروپایی مانند اتریش، آلمان، فرانسه و...، آسیای شرقی مانند ژاپن و کشورهای عربی و استرالیا صادرات داریم؛ حتی در مقطعی به آمریکا و کانادا نیز فرش ماشینی صادر مي‌کردیم اما به دلیل تحریم‌ها کار با گره‌هایی روبه‌رو و متاسفانه با وجود بازار بسیار خوب متوقف شد که حالا امیدواریم با حل مشکلات دیپلماتیک این چالش‌ها هم حل شود.»

دهه 70 و ورود به صنایع غذایی

هم‌زمان با توسعه کارخانه‌جات نساجی در دهه 70 خانواده صادقیان پا به عرصه صنایع غذایی نیز گذاشت و نخستین کارخانه تولید ماکارونی در کشور را به همراه تعدادی از شرکای دیگر راه‌اندازی کرد و چند سال بعد کارخانه آردداران را نیز به مجموعه افزود. احمد صادقیان با اشاره به گذشت 21 سال از راه‌اندازی کارخانه تک ماکارون (6 شهریور سال 73) مي‌گوید: «مرحوم پدر دوستی داشت که در جلسه‌ای که آقای مهندس نعمت‌زاده در آن پیشنهاد راه‌اندازی کارخانه تولید ماکارونی را داده بود، حضور داشت و بعد از جلسه موضوع را با ما در میان گذاشت و همین جرقه‌ای زد برای اين‌که نخستین کارخانه را راه‌اندازی کنیم؛ اول کار یادم هست 36 درصد سهام از آن ما بود و 4 گروه بودیم ولی در سال‌های بعد کل سهام را خریداری کردیم و مالک کارخانه شدیم.»

به گفته احمد صادقیان، آنها از همان ابتدای کار حساسیت و توجه ویژه ای به استانداردها داشتند و تلاش کردند تا بهترین تکنولويژی را از سوئیس وارد کنند و در برندسازی، تبلیغات، انتخاب نام و... از کارشناسان و متخصصان استفاده کنند و همین موضوع و تولید محصولات با کیفیت باعث شد تا آنها خیلی زود خارجی‌ها را از میدان خارج کنند و با راه‌اندازی کارخانه‌های دیگر در کشور تولید ماکارونی به صورت کلی به دست شرکت‌های داخلی بیفتد تا جایی که حتی سفارت‌خانه‌های خارجی هم از ماکارونی ایرانی استفاده مي‌کردند. با توسعه کار کارخانه تک ماکارون آنها به این نتیجه رسیدند که در کنار تولید ماکارونی برای تامین مواد اولیه و افزایش کیفی و بهداشتی بهتر محصولات کارخانه آردداران و سیستم توزیع خودشان را هم راه‌اندازی کنند تا هرچه بهتر بتوانند بازار را در اختیار داشته باشند و محصولات متنوع تولید کنند. «ما از نظر طرح، رنگ و اشکال مختلف و برای ذائقه‌ها بیش از 100 محصول تولید مي‌کنیم و به بیش از 28 کشور صادرات داریم.»

دراژه تا مداد پارس

علاوه بر صنایع فرش ماشینی و مواد غذایی، خانواده صادقیان در صنعت شیرینی و شکلات نيز با برند «دراژه» دستی دارند. احمد صادقیان با خنده مي‌گوید: «دراژه را در دهه 80 و در یزد راه‌اندازی کردیم؛ یزد شهر شیرینی‌های سنتی است ولی جای کارخانه تولید شیرینی صنعتی در آن خالی بود. بنابراین ما هم با توجه به عرق محلی تصمیم گرفتیم کارخانه شیرینی و شکلات دراژه را راه‌اندازی کنیم و حالا حدود 500 نفر در آن مشغول کار هستند.»

علاوه بر این صنایع، خانواده صادقیان در صنایع مدادسازی و لوازم‌التحریر نیز حضور فعالی دارند و محصولاتی همچون مداد پارس را تولید مي‌کنند. آنها کارخانه تولید لامپ نیز راه‌اندازی کرده بودند ولی به دلیل واردات گسترده لامپ از چین و... مجبور به تعطیلی آن شدند و حالا به گفته احمد صادقیان به دنبال راه‌اندازی صنعتی جدید در محل کارخانه لامپ سابق هستند. احمد صادقیان مي‌گوید او و اعضاي خانواده‌اش عاشق تولید و کارآفرینی هستند و اگر به موفقیتی هم در این سال‌ها رسیده‌اند تنها به دلیل همین علاقه شدید بوده است؛ چیزی که به گفته او از پدر به آنها به ارث رسیده است.

کارآفرینی برای 5 هزار نفر

«پدرم تولید و اشتغال‌زایی را کار مقدسی مي‌دانست و همیشه وقتی مي‌خواستیم کار جدیدی راه‌اندازی کنیم اول مي‌پرسید چقدر اشتغال‌زایی دارد؟ یادم هست یکی از لذت‌هایش در کارخانه این بود که در ساعت تعویض شیفت کارگران پشت پنجره مي‌نشست و به تعداد کارگران نگاه مي‌کرد و خدا را شکر مي‌کرد که توانسته‌ایم برای تعداد زیادی از افراد اشتغال ایجاد کنیم؛ همیشه مي‌گفت باید خانواده در کنار هم و با همکاری هم فعالیت کنند و همین شد که ما با استفاده از تمام ظرفیت‌ها توانستیم صنایع خود را تا جایی توسعه دهیم که کارگرانمان از 50 نفر در سال 60 به لطف خدا به بیش از 5 هزار نفر برسند.»