تفاوت میان نسخه‌های «حکایتی از رنج و عشق معلم»
| (یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
[[رده: عناصر ]] | [[رده: عناصر ]] | ||
[[رده: لاریجان ]] | [[رده: لاریجان ]] | ||
[[رده: آمل ]] | [[رده: آمل]] | ||
[[رده: معلم ]] | [[رده: معلم]] | ||
[[رده: کرونا ]] | [[رده: کرونا]] | ||
[[رده:مراکز]] | |||
[[رده: وقایع]] | |||
[[رده: دانش آموز]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۳
۳۰ سال پیش که تدریس در کلاس‌های مقطع ابتدایی را در مناطق محروم آغاز کرد احتمالاً فکر نمی‌کرد آنقدر شیفته آموختن به دانش‌آموزان شود که برای روزهای پایانی خدمت هم آموزش در مناطق محروم را انتخاب کند. «یدالله سلحشور» ۴۶ ساله راهبر آموزشی دانش‌آموزان مناطق محروم و دورافتاده بخش لاریجان شهرستان آمل است که باید برای حضور در محل خدمت پس از طی مسیرهای کوهستانی به روستاهای مختلف برسد.
تدریس در ایام کرونا
روستاهایی که نه اینترنت دارند و نه در برخی از مناطق آن سیگنال‌های شبکه آموزش دریافت می‌شود تا دانش‌آموزان در روزهای کرونایی از خدمات آموزشی تلویزیون بهره بگیرند. این روزها که آموزگاران از خدمات آموزش آنلاین استفاده می‌کنند، سلحشور روستا به روستا می‌رود تا درس‌های دانش‌آموزان را به آن‌ها بیاموزد و مرور کند. راهبر آموزشی در مناطق محروم نقش پررنگی در آموزش دارد؛ جایی که زیرساخت‌های آموزشی وجود ندارد و این روزها نیز کرونا امکان برگزاری همان چند ساعت کلاس را نیز از دانش‌آموزان گرفت. سلحشور ناچار است برای رعایت نکات بهداشتی در فضای باز با دانش‌آموزان درس‌ها را مرور کند. در طبیعت زیبای روستاهایی که پای خوش‌نشین‌ها به آن‌ها باز نشده است. روستاهایی جذاب و زیبا و بکر که پشت زیبایی‌های‌شان محرومیت‌های زیادی وجود دارد و سهم ساکنان از این زیبایی‌ها، دیده نشدن محرومیت‌هاست. امثال سلحشور سعی می‌کنند بخشی از این محرومیت را برطرف کنند.
