تفاوت میان نسخههای «اولین مدافع»
(صفحهای تازه حاوی «شهید علی عسگری فرزند بهروز 10 بهمنماه سال 1362 در طاقانک از توابع شهرستان شهرک...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۱ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۷
شهید علی عسگری فرزند بهروز 10 بهمنماه سال 1362 در طاقانک از توابع شهرستان شهرکرد به دنیا آمد، ذاکر اهل بیت(ع) بودا آغاز بیداری اسلامی سفرهای زیادی به کشورهای عراق، لبنان و سوریه داشت. در لبنان با نیروهای حزبالله همکاری داشت و پس از تعرض مزدوران تکفیری و سلفی و تروریستها به سوریه، با هدایت نیروهای حزبالله برای کمک به مردم مظلوم سوریه و حفاظت از حرم حضرت زینب (س) راهی سوریه شد روز دوشنبه 10 بهمنماه سال 1391 همزمان با سالگرد تولد حضرت رسول و سالروز تولد خودش پس از نبردی جانانه در حفاظت از حرم حضرت زینب(س) در دمشق و کشتن بیش از ده نفر از تروریستها، هدف تیراندازیهای تکفیری قرار گرفت و به آرزوی دیرینهاش که شهادت بود نائل شد شهيد مدافع حرم علي عسگري«اولین شهید مدافع شهید علی عسگری فرزند بهروز 10 بهمنماه سال 1362 در طاقانک از توابع شهرستان شهرکرد به دنیا آمد و دردامان خانوادهای مؤمن پرورش یافت. علی تحصیلات ابتدایی را در سال 1369 در دبستان شهید مطهری طاقانک آغاز کرد و در همانجا به پایان رساند. دوره تحصیلی راهنمایی را در مدرسه شهادت و دوره متوسطه را در دبیرستان رازی طاقانک به اتمام رساند. آنچه از خصوصیات اخلاقی علی در دوران کودکی و نوجوانی بارزتر است تقید او به ترک محرمات و انجام واجبات دینی بود. شهید عسگری از همان دوران نوجوانی روحیه حقطلبی داشت بهطوریکه برای دفاع از مظلوم و امربهمعروف و نهی از منکر با افراد شرور مقابله میکرد. علی پس از تحصیلات متوسطه وارد کسبوکار شد تا به موقعیت اقتصادیاش رونق دهد به همین دلیل در پروژههای صنعتی شرکت کرد ودراین عرصه تبحر یافت و استاد کارماهری شد. اما آنچه علی را در محیط کار وزندگی از دیگران متمایز میساخت توجه به معنویات، رعایت مسائل شرعی و حفظ روحیه دینی و انقلابی بود. شهید عسگری صدای خوبی داشت و مداح وموذن شایستهای بود و همین ارادت او به اهلبیت(ع) بود که در سال 83 راهی سفر کربلا شد و همین سفر بود که مسیر زندگیاش را تغییر داد. در همین سفر با مجاهدین عراقی در مسجد کوفه آشنا شد و در کنار آنها به مبارزه با دشمنان آمریکایی پرداخت و پس از مدتی به ایران بازگشت و تا پایان تسخیر عراق توسط آمریکا چند بار دیگر به عراق سفر کرد و همراه مجاهدان عراقی با دشمنان آمریکایی مبارزه نمود. پس از آزاد شدن عراق از چنگ آمریکا به ایران بازگشت و بازهم با شرکت در ساختوسازهای پروژههای صنعتی و ساختن بناهای عامالمنفعه و مذهبی به مردمش کمک کرد. علی انسان ولایت مداری بود و به خاطر علاقه وافر به رهبر معظم انقلاب گاهی میشد که برای شرکت در نماز جمعهای که به امامت رهبر بود به تهران میرفت. علی با آغاز بیداری اسلامی سفرهای زیادی به کشورهای عراق، لبنان و سوریه داشت. در لبنان با نیروهای حزبالله همکاری داشت و پس از تعرض مزدوران تکفیری و سلفی و تروریستها به سوریه، با هدایت نیروهای حزبالله برای کمک به مردم مظلوم سوریه و حفاظت از حرم حضرت زینب (س) راهی سوریه شد. وی در سوریه فعالیتهای گوناگونی برای مردم مظلوم آن دیارانجام داد. هم خدمات فنی و مهندسی که در آن مهارت داشت ارائه داد، هم در امدادرسانی به مجروحان و آوارگان سوری و سکنی دادن آنها و رساندن مایحتاج و مواد غذایی بسی کوشش کرد وهم با قلبی اندوهگین به غسل و کفنودفن شهدا پرداخت و با نماینده ولیفقیه در سوریه همکاری کرد و علاوه بر این در تشکیل و سازماندهی هیئتهای مذهبی در محرم وصفر سال 91 و مداحی و نوحهخوانی سر از پا نشناخت. در این مدت در سوریه خواب و آرام نداشت و با تمام توان میکوشید. سرانجام در ساعت 3 بعدازظهر روز دوشنبه 10 بهمنماه سال 1391 همزمان با سالگرد تولد حضرت رسول و سالروز تولد خودش پس از نبردی جانانه در حفاظت از حرم حضرت زینب(س) در دمشق و کشتن بیش از ده نفر از تروریستها، هدف تیراندازیهای تکفیری قرار گرفت و به آرزوی دیرینهاش که شهادت بود نائل شد.