معلم شهیدی که هم سلولی مقام معظم رهبری بود

شهید محمد طالبیان؛ معلم شهیدی که هم سلولی مقام معظم رهبری بود

شهدای فرهنگی حق بزرگی بر گردن مردم دارند چراکه سنگرهای تعلیم و تربیت و جهاد و جنگ را با هم حفظ کردند تا نه یک وجب از خاک کشور به دست دشمن بیفتد و نه یک سر سوزن از روح پاک دانش آموزان به زهر واژه‌های پر فریب دشمن آلوده شود.

باید یاد این مرد زحمتکش و مبارز واقعی را که ما می‌شناختیم، گرامی بداریم

در جایگاه رفیع این شهید بزرگوار همین بس که مقام معظم رهبری چند سال پیش در دیدار با برگزارکنندگان کنگره شهدای استان همدان از او به نیکی یاد کرده و گفتند که در دوران مبارزات انقلابی و اسارت در زندان‌های ساواک با او آشنا شده‌اند.

حضرت امام خامنه ای در این دیدار افزودند: «باید یاد این مرد زحمتکش و مبارز واقعی را که ما می‌شناختیم، گرامی بداریم». شهید طالبیان 7 دی 1316 در شهرستان نهاوند متولد شده و تحصیلات ابتدایی را تا دوره دبیرستان در زادگاهش گذراند و با شرکت در آزمون سراسری در دانشگاه اصفهان پذیرفته شد. با قرآن و مفاهیم دینی و معارف الهی انس داشت و با وجود مشکلات و عقب‌ماندگی‌های موجود در دوران پهلوی به تحصیل دانش پرداخت و با موفقیت کامل مدرک کار‌شناسی گرفت. این در حالی بود که در آن دوران، افرادی که در شهرهایی چون نهاوند تحصیلات عالی داشتند، بسیار کم بود و بیشتر مردم به دلیل مشکلات اقتصادی، توان پرداختن به درس را نداشتند.

وی سال 1349 از اصفهان به زادگاهش بازگشت و در دبیرستان کورش(سابق) تدریس فقه را بر عهده گرفت. همزمان با تدریس با راه‌اندازی انجمن ضدبهاییت به مقابله با افکار التقاطی بهاییان ـ که با حمایت‌های حکومت شاه انجام می‌شد ـ پرداخت و همین کار موجب شد تا ساواک، مدت‌های بسیاری او را زیر نظر گیرد، اما به دلیل زیرکی این شهید بزرگوار، موفقیت چندانی به دست نیاورد.

عضویت در گروه ابوذر

محمد طالبیان مدتی بعد با گسترش فعالیت‌های انقلابی خود به گروه انقلابی «ابوذر» که از مبارزان بزرگی تشکیل شده بود، پیوست و کارهای بسیاری ضد حکومت شاه انجام داد.

مدتی بعد، شماری از همرزمان محمد دستگیر شده و شش نفر از نزدیک‌ترین دوستانش را اعدام کردند. او کسی نبود که با این مشکلات، دست از مبارزات خود بردارد. سال 1352 به ‌دست نیروهای امنیتی شاه دستگیر و پس از تحمل شش ماه شکنجه به 15 سال زندان محکوم شد.

استعفا از مسئولیت های مختلف

با سرنگونی حکومت شاه و پیروزی انقلاب اسلامی از زندان آزاد شد و مسئولیت‌های متعددی در آموزش و پرورش، وزارت کشور و سازمان‌های دیگر بر عهده گرفت.

پس از آغاز جنگ تحمیلی، بی‌هیچ تردیدی از مسئولیت خود استعفا داده و راهی جبهه شد تا با دشمن مقابله کند. در جبهه‌های جنگ و مناطق عملیات عاشقانه حضور یافت و تا آخرین روزهای جنگ با وجود سن بالا با پذیرش مسئولیت‌، مبارزه‌ای را که از سال‌ها قبل ضد کفر آغاز کرده بود، ادامه داد.

برای اشتغال در آموزش و پرورش از مراجع عظام اجازه گرفت

جنگ پایان یافته بود و محمد طالبیان ناراحت از اینکه پس از سال‌ها مبارزه و شکنجه، توفیق شهادت را ندارد. سال 1370سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تصمیم گرفت به پایگاه منافقان کوردل در منطقه عمومی خانقین حمله کرده و با نابودی این پایگاه، ضدانقلابیون مستقر در آن را به هلاکت رسانده یا متواری سازد تا مردم ساکن در مناطق مرزی از شرارت‌های آن‌ها در امان باشند.

محمدطالبیان با پافشاری فراوان توانست با نیروهای انجام‌دهنده این عملیات همراه شود و در حین انجام این عملیات در دوازدهم فروردین 1370 به دست منافقان به شهادت رسید.

در بخشی از وصیت‌نامه این شهید بزرگوار آمده است: «.. و ما در زمان غیبت باید با خودسازى و به کار بردن دستورات دین، زمینه‌ساز قیام آن امام معصوم (ع) باشیم. از ابتداى خلقت انسان، جنگ بین حق و باطل وجود داشته و زمانى دشمن خارجى بوده و زمانى دشمن درونى و خانگى و جنگ عقل با شهوت و شیطان و مظاهر شیطانى و نفس اماره و جنگ خلاصه، همیشه با بشریت همراه است و پیروزى عقل بر نفس اماره،‌‌ همان جهاد اکبر است و پیروزى در این جهاد، احتیاج به ممارست و تمرین در جهاد اصغر و شرکت در جبهه دارد.

جنگ ما جنگ عقیده و مهم‌تر از جنگ براى سرزمین است و چون اکنون جنگ ما جنگ عقیده است؛. استکبار جهانى به طور وسیع براى شکست ما سرمایه گذارى کرده و در این جنگ، شخص آسان از امکانات مالى گذشته و حتى از جان و فرزندانش می‌گذرد و استکبار جهانى ان شاءالله با شکست قطعى روبرو خواهد شد.».

پدرم هرگز شیفته مقام نشد ؛ شهرداری که حقوقش با کارگرانش برابر بود

فرزند شهید حاج محمد طالبیان با اشاره به ویژگی های اخلاقی پدرش گفت: توجه به نماز اول وقت، نماز جماعت، صداقت، کمک به زیردستان و ولایت‌مداری از ویژگی‌های بارز شهید طالبیان بود.

محمدحسین طالبیان افزود: این شهید بزرگوار باوجود داشتن پست‌های زیاد مدیریتی، هرگز شیفته مقام نشد و با تواضع برای خدمت به مردم به ویژه نیازمندان تلاش می‌کرد.

وی تصریح کرد: شهید طالبیان هیچ‌گاه حتی به مصلحت خود دروغ نمی‌گفت و زمانی که شهردار بود به اندازه یک کارگر شهرداری زحمت کشیده و حقوق می گرفت و این را از افتخارات خود می‌دانست.

طالبیان بیان کرد: نوشیدن شربت شهادت، زیبنده این شهید بزرگوار بود و شهید طالبیان با شهادت، خودرا برای همیشه ماندگار ساخت. وی گفت: تقوای پدرم آن قدر بالا بود که برای اشتغال در آموزش و پرورش از مرجع تقلید زمان خود استفتا کرده و با موافقت وی به استخدام آموزش و پرورش در آمد تا مبادا به طاوغت خدمت کرده باشد.

خداحافظی

علی فرزند شهید می‌گوید: میهمان داشتیم که پدرم تماس گرفت و گفت که کوله پشتی مرا آماده کنید می‌خواهم به جنگ بروم. ما خندیدیم، گفتیم احتمالاً دارد مزاح می‌کند، جنگ تمام شده، شاید به ماموریت می‌رود.

پدرم ساک را برداشت و از همه خداحافظی کرد. ما هم با مزاح و به دور از هر جدیتی با او خداحافظی کردیم. مادرم پرسید: کی بر می‌گردی!؟ در پاسخ گفت: معلوم نیست. و پدرم هرگز برنگشت!!

آنها با گروه خود پیشروی کرده بودند از محدوده تعیین شده قدری جلوتر رفته و در تیررس منافقین قرار گرفته بودند، آن تعداد که برگشتند، پس از مدتی برای پیدا کردن پیکر پدرم برگشتند اما هیچ اثری حتی کوچکترین نشانی از پدرم پیدا نشد، با هواپیما نیز از تمامی منطقه عکس گرفتند که نکند جایی ازقلم بیفتد اما باز هم هیچ اثری از شهادت و شهید نبود! حتی حدس زدند که شاید درزندان منافقین باشد، نیروی نفوذی فرستادند. اما باز هم هیچ اثری از او نبود! تا اینکه در سال ۱۳۸۵ شهید اعلام شد.

پیکر مطهر شهید محمد طالبیان هیچگاه به وطن بازنگشت.

این شهید در سال ۱۳۹۰ به ‌عنوان شهید نمونه کشوری از سوی رهبر معظم انقلاب انتخاب شد.

«آقای معلم» اثر ارزشمندی است که در وصف معلم مجاهد شهید حاج محمّد طالبیان و به قلم مهین سماواتی به رشته تحریر درآمده او به شرح زندگی پر ماجرای او می‌پردازد.

منابع

محمد طالبیان؛ معلم شهیدی که هم سلولی مقام معظم رهبری بود شهید محمد طالبیان معلم شهید، محمد طالبیان اسوه مقاومت و ایثار