تفاوت میان نسخه‌های «کفیل الناس؛ خیاط جنگ تا کرونا»
| سطر ۱۶: | سطر ۱۶: | ||
[[رده:اهالی یزد]] | [[رده:اهالی یزد]] | ||
[[رده:جهادگران بی مرز]] | [[رده:جهادگران بی مرز]] | ||
[[رده: | [[رده:پشتیبانی جبهه ]] | ||
[[رده:زنان جهادگر ]] | [[رده:زنان جهادگر ]] | ||
[[رده:خیاطان جهادی ]] | [[رده:خیاطان جهادی ]] | ||
[[رده:مجاهدان سلامت ]] | [[رده:مجاهدان سلامت ]] | ||
[[رده:کرونا]] | [[رده:کرونا]] | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۴۶
از فعالین پشتیبانی جنگ در یزد است. پس از پیروزی انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی به عنوان یکی از فعالان حوزه پشتیبانی جنگ وارد عرصه شد. امروز هم به کمک همان تجارب در عرصه مبارزه با کرونا در شهرستان یزد فعالیت دارد.
خیاط جنگ تا کرونا
خانم رقیه کفیل الناس از بانوان جهادی و از فعالین پشتیبانی جنگ در یزد است. وی پس از پیروزی انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی به عنوان یکی از فعالان حوزه پشتیبانی جنگ و بانوان پیشتاز آن بودند که امروز هم به کمک همان تجارب در عرصه مبارزه با کرونا در شهرستان یزد فعالیت دارد. علاوه بر اینها خانم کفیل الناس سابقه فعالیت به عنوان مشاور امور بانوان و خانواده فرمانداری یزد و عضویت در شورای شهر یزد را هم در کارنامه دارد. وی در عرصه فرهنگی نیز مسئولیت هیئت پیروان عترت خواهران رزمندگان اسلام را در کنار خادمی موکب الغدیر بر عهده دارد.
پشتیبانی جنگ
وقتی جنگ شروع شد، چون امکان حضور برای همه زنان در خط مقدم نبود، ما در مدرسه الزهراء که بعد از انقلاب، مکتب الزهرا (س) نام گرفت، برای پشتیبانی جبهه فعالیت می‌کردیم. فعالیت‌هایی که در پشت جبهه انجام می‌دادیم، متنوع بود. قند شکستن، پختن مربا، خبر دادن شهادت رزمندگان به خانواده‌هایشان، جمع‌آوری کمک‌های مردمی، فعالیت در خیاط‌خانه‌ها، چیزهایی است که بیشتر در خاطرم هستند. خیاطی را مدیون جنگ هستم. لباس‌های رزمندگان را برش می‌زدم و با خودم می‌بردم درب خانه‌های مردم می‌گفتم: خاله تو می‌دوزی؟ ظهر که از حوزه می‌آمدم در هر خانه‌ای ۵ تا ۱۰ تا پخش می‌کردم. فردا شب هم که می‌خواستم بروم، اینها را دوخته بودند. جمع می‌کردم و تحویل حوزه می‌دادم. هم‌چنین نماینده حوزه در ستاد جنگ‌زدگان یزدباف نیز بودم که کار سروسامان دادن و تامین محل سکونت برای جنگ‌زدگان در سالن های یزدباف بر عهده ما بود.
خط مقدم مبارزه با کرونا
تقریبا اواسط اسفندماه بود که اعلام شد شیوع کرونا در یزد جدی شده و نیازمند برخی اقلام و کارها برای مقابله با آن است. ابتدا به جلسه‌ای با حضور جمعی از خادمان و موکب‌داران اربعین، دعوت شدم. این محفل مبارک قبل‌تر هم در کارهای خدمت‌رسانی به سیل‌زدگان نیز فعالیت داشتند. در این جلسه کارها تقسیم‌بندی گردید و قرار شد گروهی تهیه مواد ضدعفونی و برنامه‌ریزی آن را متقبل شوند. در مورد ماسک و دوخت لباس کادر درمانی هم مقرر شد ما ابتدا با هماهنگ کردن تعدادی خیاط و چرخ خیاطی، برنامه‌ریزی برای مکان دوخت و کارگاه‌های خیاطی را انجام بدهیم. باورکردنی نبود ولی هنوز شب نشده بود که تعداد زیادی خانم خیاط مراجعه کردند. خیاطانی که تعدادشان بیش از نیاز ما بودند و من اسم‌شان را گذاشتم جهادگران بی‌مرز! به نظرم آمد این جهادگران حد و مرزی برای کارشان قائل نیستند.
روحیه ای که تعطیلی ندارد
کارگاه بزرگی در دانشکده پزشکی علی‌ابن‌ابیطالب(ع) داریم که تعطیلی ندارد. حتی روز سال تحویل که جمعه هم بود دیدم ساعت ۸:۱۵ صبح تعدادی از خواهران تماس گرفتند که چرا سرویس برای رفتن به کارگاه نمی‌آید؟! گفتم عزیزان تازه سال تحویل شده، هنوز دارم صحبت‌های رهبری را گوش می‌کنم. گفتند ما تعطیلی نداریم و در خیابان منتظریم!! جمعه و غیر جمعه ندارد. هر روز ساعت ۸ صبح تا ۱۱ شب و در دو شیفت کار می‌کنند. این همان روحیه دوران جنگ است. آن روزها همه‌مان دوست داشتیم در خط مقدم باشیم، ولی امکان نداشت. اما خوشحالیم که امروز در خط مقدم این جنگ قرار داریم.
