تفاوت میان نسخه‌های «خانم زهره شاپوری»
| سطر ۱۶: | سطر ۱۶: | ||
[[رده:شهرستان دماوند]] | [[رده:شهرستان دماوند]] | ||
[[رده:یزد]] | [[رده:یزد]] | ||
[[رده:قم]] | |||
نسخهٔ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۵۳
خانم زهره شاپوری از معلمان و تلاشگران حوزه آموزش در نهضت سوادآموزی هستند که بخش مهمی از زنگی خود را صرف امر آموزش کردند.
او آموزش یار و راهنمای تعلیماتی سال 1337 در یک خانواده قمی به دنیا آمد. که پدر ایشان از سوهان فروشان معروف اطراف حرم حضرت معصومه و مادرشان یزدی، بسیار مقید و مذهبی بودند. رفتار مادرشان بر بسیاری حالات شخصیتی و روحی ایشان تاثیر گذار بوده، حتی برای اولین بار مادرشان عکس حضرت امام خمینی را به او نشان می دهد و با او آشنا می¬کند. خانم زهره شاپوری بعد از رسیدن به سن تکلیف، امام خمینی را به عنوان مرجع تقلید خود انتخاب می¬کند و شروع به خواندن رساله ایشان میکند. خانم شاپوری در 15 سالگی ازدواج میکند و در خانه پدرهمسرشان در تهران ساکن می‌شوند. ایشان سال 57 در تظاهرات ها حاضر بودند. سال 63 با همسر و فرزندانش به روستای بومهن از توابع شهرستان دماوند نقل مکان میکند. ایشان بعد از آنکه متوجه می‌شود که بسیاری از مردم روستا بی‌سواد هستند برای تشکیل کلاس نهضت دست به کار می‌شود. از بهزیستی روستا، اتاقی میگیرد و شروع به جذب خانم های بی‌سواد روستا میکند. بعد از مدتی از تشکیل کلاس به نهضت سوادآموزی شهرستان دماوند مراجعه میکند و خبر تشکیل کلاس را می‌دهد که با اقبال نهضت روبه رو می‌شود. بعد از اینکه از طرف نهضت از کلاس ایشان بازدید کردند برای ایشان ماهانه حقوقی در نظر گرفتند و برای سوادآموزان کتاب و نوشت افزار تهیه می‌کنند. ایشان بعد از دو دوره مقدماتی در یک دوره آموزشی تخصصی روش‌های سوادآموزی، در نهضت دماوند حاضر شدند که در این حین با سختی های زیادی مواجه شدند. از جمله به خاطر داشتن سه فرزند کم سن و سال خود. خانم شاپوری در بومهن علاوه بر کلاس های سوادآموزی احکام نیز آموزش می‌داد و در مراسمات همچون شب احیا که خود در خانه‌اش تدارک میدید حاضر بود. ایشان بعد از سه سال و در سال 66 به خاطر درس فرزندانش به تهران باز میگردد و خود را به نهضت سوادآموزی تهران معرفی میکند و شروع به تدریس میکند. در این دوره به همراه سوادآموزان خود شروع به پشتیبانی از جبهه کردند و از لباس تا غذاهایی که از جمله آنها مربا بود به جبهه‌ها می‌فرستادند. سال 68 تا سال 72 به عنوان راهنمای تعلیماتی نهضت فعالیت می‌کرد و از آموزش یارها و کلاس‌های نهضت شهر و روستا بازدید می‌کرد. ایشان بعد از آن و تا سال 88 و زمان بازنشستگی در کادر اداره فعالیت کردند.
