تفاوت میان نسخه‌های «باشگاه کشاورزان جوان»
محدثه صادقی (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «[https://www.magiran.com/paper/1721657 باشگاه کشاورزان جوان] '''تشکیلاتی مردمی''' است که فعالیت...» ایجاد کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۹ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۹
باشگاه کشاورزان جوان تشکیلاتی مردمی است که فعالیت خود را، به صورت غیررسمی، در سال 1374 به واسطۀ کتابخانه ای خانگی آغاز کرد. پس از آنکه شبکه ای از جوانان روستایی در مشهد تشکیل شد، این افراد به روستاهای خود رفتند و هم زمان 54 باشگاه در روستاهای خراسان تأسیس کردند که بعدها تعدادشان به 168 باشگاه رسید. آن ها سایر جوانان و افراد مستعد روستا را در باشگاه جمع می کنند و در نشست های جمعی دربارۀ مسائل مختلف روستا گفت وگو می کنند و راه حل هایی عملی برای پیشرفت روستا می یابند. این جوانان همچنین پیگیری می کنند که سازمان های مختلف امکانات مورد نیاز را در اختیارشان قرار دهند و با همکاری یکدیگر باعث پیشرفت روستا شوند. رسالت ستاد مرکزی باشگاه کشاورزان جوان ایجاد این نهاد در روستا و اصلاح طرز فکر جوانان روستایی است تا منتظر کمک دیگران نمانند و خودشان برای تغییر در محیط دست به کار شوند.
رودی که از جهادسازندگی سرچشمه گرفته
باشگاه کشاورزان جوان الگویی است که از دل تجربه های جهادسازندگی می‌آید؛ جهادگرانی چون آقایان مهندس صاحبی، مرحوم مهندس عظیمی و مهندس رضا پور نقش مهمی در پیشبرد کارهای باشگاه کشاورزان جوان داشته اند.
«باشگاه کشاورزان جوان» در عمل نشان داده که نه ادعا دارد و نه برای کار خود انحصار خاصی ایجاد کرده است بلکه هر جا نیاز بوده است خالصانه تمامی تجربیات خود را منتقل کرده است. آنجا که دولت استقبال کرده است تمام این تجربیات صادقانه ارائه شده است، آنجایی که سازمان بسیج اعلام آمادگی نموده است، باشگاه آورده های خود را در اختیار گذاشته است و از همه مهمتر هرجا مردم اعلام آمادگی نموده اند باشگاه با توانمندسازی آنها سعی کرده است تا مشکلات روستاییان و کشاورزان به دست خود آنها به حداقل ممکن برسد.
الگوی مردمی توسعه روستایی
امروزه بر همگان مبرهن است که توسعه روستایی و عشایری با مشکلات عدیده ای در حوزه سیاستگذاری و برنامه‌ریزی روبرو است تغییر کاربری اراضی کشاورزی و منابع طبیعی، از بین رفتن زیرساخت‌های تولید در نواحی روستایی و عشایری به عنوان کانون‌های اصلی تولید محصولات کشاورزی و فرآورده های آن ها تخلیه جمعیتی روستاها و مهاجرت گسترده به شهرها، تبدیل شدن تدریجی سکونتگاه‌های روستایی و عشایری به اقامتگاه های غیر مولد و تفریحی، زمین‌خواری و گسترش خانه های دوم شهرنشینان متمول، برابر شدن تقریبی متوسط بعد خانوارهای روستایی (3/4) با متوسط بعد خانوارهای شهری (3/3) در سال ۱۳۹۵ و غیره شواهدی بر ادعای مذکور هستند. اماایده و مصادیق عینی باشگاه کشاورزان نشان می دهد که این تشکیلات مردمی الگویی موفق در باب توسعه روستایی است،و در مواردی که اشاره شد توفیق داشته است.چرا که مردم و به خصوص جوانان روستایی با همدلی در کنار هم، با شناخت و اشراف کامل به نقاط قوت و نقاط ضعف روستای خود برای حل مسائل و پیشرفت روستا برنامه ریزی، سیاست گذاری کرده،سند راهبردی می نویسند، و چشم انداز آتی روستای خود را ترسیم می کنند. مردم برای آبادانی روستای خود پا کار هستند.
برای همین هست که در روستایی مثل روستای کریم آباد بعد از پاگیری باشگاه کشاورزان جوان موج گسترده مهاجرت معکوس را شاهد هستیم، و می بینیم که هیچ بیکاری در روستا وجود ندارد.
باشگاه کشاورزان جوان متعهد به فرهنگ و اصالت روستایی است. و همین موجب شده روستاییان به روستایی بودن خود مفتخر باشند.
باشگاه کشاورزان روستای کریم آباد
روستای کریم آباد رشتخوار یکی از روستاهایی بود که به دلیل مهاجرت گسترده روستاییان به شهر درحال خالی شدن از جمعیت بود، اما جوانان روستا با تشکیل باشگاه کشاورزان جوان توانستند روند مهاجرت را معکوس کنند.آن ها روی الگوی کشت کشاورزی خود کار کردند، و موفق شدند «طرح تجمیع و یکپارچه‌سازی اراضی کشاورزی» روستای خود را طراحی و اجرا کنند. آن ها به کمک نشریه روستایی خود اقدامات فرهنگی شایسته ای برای حفظ هویت و اصالت روستای خود انجام بدهند. یکی از اقدامات اجتماعی مهم آن ها ایجاد احساس عزت و افتخار روستایی بودن در بین اهالی بوده است.
اعتقادات باشگاه کشاورزان جوان
- اصلی ترین ثروت روستا، اهالی آن روستا می باشند.
- اعضای باشگاه کشاورزان جوان معتقدند که برای جوانی نمی توان سقفی قایل شد و می گویند درخت تا زمانی که ثمر می دهد جوان است.
- تا زمانی که یک برانگیختگی درون اهالی روستا در جهت آبادانی شکل نگیرد روستا آباد نخواهد شد.
- روستا زمانی آباد می شود که تمامی اهالی روستا خود را در آبادانی روستا مسئول و سهیم بدانند.
- اهالی روستا در این سمن معتقد هستند که روستای آنها، کشور کوچک آنهاست و کوچک زیباست. این کشور کوچک توسط اهالی همان روستا آباد می شود.
- روستا یک موجود زنده است. تغییر در یکی از ابعاد زندگی جامعه روستایی و عشایری منجر به تغییر در سایر ابعاد زندگی آنها می شود و لذا نمی توان نسبت به مسایل روستا نگاه های بخشی داشت
- هر روستا الگوی منحصربفرد پیشرفت و آبادانی خود را دارد که اهالی روستا بهترین افرادی هستند که می توانند این الگو را بسازند و در جهت مصالح و تصمیم گیری خودشان حرکت کنند.
- اگر اهالی روستا آباد و توانمند بشوند می توانند روستای خودشان را آباد و توانمند کنند.
- اگر روستاها و مناطق عشایری آباد شود کشور آباد می شود. به خودکفایی در عمده محصولات استراتژیک خواهیم رسید. اشتغال رونق خواهد گرفت. معضل حاشیه نشینی، آسیب های اجتماعی (دزدی، اعتیاد، خودکشی، طلاق و …)، تورم، آلودگی هوا و ترافیک در شهرها و … کاهش پیدا خواهد کرد.
- لذا روستا را روستاییان می سازند و در مسیر ساختن و آباد کردن روستا ابتدا ظرفیت ها و دارایی های گوناگون خود را احصاء می کنند و در جهت استفاده از تمامی ظرفیت های درونی (روستا و روستاییان) و بیرونی (تمام مجموعه های حقیقی و حقوقی اعم از دستگاه های دولتی و غیردولتی و حاکمیتی) برنامه ریزی می کنند و در راستای برنامه های خود پیش می روند حد کمال این برنامه ریزی را می توان در سند پیشرفت روستایی تدوین شده توسط خود اهالی روستا اشاره کرد.
