۲۲
ویرایش
تفاوت میان نسخه‌های «زهرا حسین زاده امدادگر عکاس»
از قصه‌ی ما
زهرا حسین زاده امدادگر عکاس (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۴۰
، ۱۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۴۰بدون خلاصه ویرایش
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
'''خانم زهرا حسین زاده''' متولدسال 1320 در ارسباران هستند و در یک سالگی به تهران نقل مکان کرده اند. پدر خانم حسین زاده قبل از انقلاب کارمند اداره فرهنگ و هنر در تهران بودند. خانم حسین زاده در خانه های سازمانی زمان طاغوت بزرگ شده اند اما با این وجود کاملا اصالت دینی خود را حفظ کردند. سال 40 در رشته بهیاری وارد دانشگاه شده اند. سال 47 به عنوان بهیار وارد بیمارستان شده اند. قبل از انقلاب به همراه خانواده در تظاهرات ها و فعالیت های انقلابی شرکت داشتند و شاهد بسیاری از قضایای انقلاب بودند. جزو اولین گروه از خانم هایی بودند که در مدرسه علوی به دیدار امام نائل شده اند. بعد از انقلاب در کلاس های آیت الله بهشتی، مقام معظم رهبری، آقای عسگر اولادی و جاسبی و... شرکت داشتند. همچنین در کلاس های قرآن انجمن اسلامی کل بهداری و کلاس های نهج البلاغه جهاد شرکت می کردند و در بیمارستان نیز در راستای تبلیغ انقلاب و حجاب فعالیت های زیادی داشتند. این فعالیت ها را در قالب برپایی نمایشگاه، پخش فیلم، خرید روسری و چادر برای افراد بی حجاب و... انجام می دادند. همچنین با گروهک های دیگر نیز در بیمارستان بحث و گفتگو داشتند. عضو انجمن اسلامی بیمارستان معیری تهران بودند و در یازده عملیات به عنوان امدادگر و پرستار شرکت داشته اند و خاطرات بسیار پر باری از این دوران دارند. در طی دوران امدادگری نیز عکس هایی با دوربین خود از مجروحین و منطقه گرفته و گنجینه خوبی از عکس ها را دارند. | == کودکی == | ||
'''خانم زهرا حسین زاده''' متولدسال 1320 در ارسباران هستند و در یک سالگی به تهران نقل مکان کرده اند. پدر خانم حسین زاده قبل از انقلاب کارمند اداره فرهنگ و هنر در تهران بودند. خانم حسین زاده در خانه های سازمانی زمان طاغوت بزرگ شده اند اما با این وجود کاملا اصالت دینی خود را حفظ کردند. | |||
ورود به دانشگاه: | |||
سال 40 در رشته بهیاری وارد دانشگاه شده اند. سال 47 به عنوان بهیار وارد بیمارستان شده اند. | |||
== فعالیت ها == | |||
قبل از انقلاب به همراه خانواده در تظاهرات ها و فعالیت های انقلابی شرکت داشتند و شاهد بسیاری از قضایای انقلاب بودند. جزو اولین گروه از خانم هایی بودند که در مدرسه علوی به دیدار امام نائل شده اند. بعد از انقلاب در کلاس های آیت الله بهشتی، مقام معظم رهبری، آقای عسگر اولادی و جاسبی و... شرکت داشتند. همچنین در کلاس های قرآن انجمن اسلامی کل بهداری و کلاس های نهج البلاغه جهاد شرکت می کردند و در بیمارستان نیز در راستای تبلیغ انقلاب و حجاب فعالیت های زیادی داشتند. این فعالیت ها را در قالب برپایی نمایشگاه، پخش فیلم، خرید روسری و چادر برای افراد بی حجاب و... انجام می دادند. همچنین با گروهک های دیگر نیز در بیمارستان بحث و گفتگو داشتند. عضو انجمن اسلامی بیمارستان معیری تهران بودند و در یازده عملیات به عنوان امدادگر و پرستار شرکت داشته اند و خاطرات بسیار پر باری از این دوران دارند. در طی دوران امدادگری نیز عکس هایی با دوربین خود از مجروحین و منطقه گرفته و گنجینه خوبی از عکس ها را دارند. | |||
== عملیات هایی که در آن حضور داشتند: == | == عملیات هایی که در آن حضور داشتند: == | ||
1. محاصره آبادان خرمشهر و اشغال خرمشهر | 1. محاصره آبادان خرمشهر و اشغال خرمشهر | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۲۲: | ||
تعداد مجروحان به قدری زیاد بود که تا حیاط بیمارستان در انتظار عمل بودند و ما حتی فرصت به هوش آوردن آن ها را هم نداشتیم، همه بخش ها، راهرو ها و حیاط پر از مجروح بود، مجروحینی را که عمل جراحی شده بودند برای اعزام به شهرستان ها به فرودگاه منتقل می کردیم. بسیاری از این مجروحان به علت نبود مراقبت های لازم و پرستار در فرودگاه به شهادت می رسیدند تا جایی که در فرودگاه در یک روز 32 شهید دادیم. این وضع مرا بسیار ناراحت کرد چراکه این رزمنده ها با زحمت از جبهه ها به پشت جبهه منتقل می شدند و پس از زحمات کادر پزشکی به علت نبود مراقبت های لازم به شهادت می رسیدند. علاوه بر آن مدرسه ای هم بود برای مجروحانی که مدتی باید بستری می شدند و در آنجا هم پرستاری نداشتیم و مجروح از مجروح مراقبت می کرد. | تعداد مجروحان به قدری زیاد بود که تا حیاط بیمارستان در انتظار عمل بودند و ما حتی فرصت به هوش آوردن آن ها را هم نداشتیم، همه بخش ها، راهرو ها و حیاط پر از مجروح بود، مجروحینی را که عمل جراحی شده بودند برای اعزام به شهرستان ها به فرودگاه منتقل می کردیم. بسیاری از این مجروحان به علت نبود مراقبت های لازم و پرستار در فرودگاه به شهادت می رسیدند تا جایی که در فرودگاه در یک روز 32 شهید دادیم. این وضع مرا بسیار ناراحت کرد چراکه این رزمنده ها با زحمت از جبهه ها به پشت جبهه منتقل می شدند و پس از زحمات کادر پزشکی به علت نبود مراقبت های لازم به شهادت می رسیدند. علاوه بر آن مدرسه ای هم بود برای مجروحانی که مدتی باید بستری می شدند و در آنجا هم پرستاری نداشتیم و مجروح از مجروح مراقبت می کرد. | ||
وزیر بهداری آن زمان برای سرکشی آمده بودند که مسایل را با ایشان در میان گذاشتم، پس از مطرح کردن این مسایل، در ورزشگاه تختی اهواز 10 نقاهتگاه(با وجود خاکی بودن) برپا کردند. با 700تخت روزانه به 2000مجروح در هر نقاهتگاه رسیدگی می کردیم و در عملیات بدر و خیبر هر روز 10هزار مجروح در نقاهتگاه پذیرش می شد. | وزیر بهداری آن زمان برای سرکشی آمده بودند که مسایل را با ایشان در میان گذاشتم، پس از مطرح کردن این مسایل، در ورزشگاه تختی اهواز 10 نقاهتگاه(با وجود خاکی بودن) برپا کردند. با 700تخت روزانه به 2000مجروح در هر نقاهتگاه رسیدگی می کردیم و در عملیات بدر و خیبر هر روز 10هزار مجروح در نقاهتگاه پذیرش می شد. | ||
[[رده: آذربایجان شرقی]] | |||
[[رده: اهالی ارسباران]] | |||
[[رده: امدادگر]] | [[رده: امدادگر]] | ||
[[رده: دفاع مقدس]] | [[رده: دفاع مقدس]] | ||
