مسجد توحید تبریز

مسجد توحید تا سال 40 تقریبا مسجد معمولی و راکد به حساب می آمد که با تبعید شیخ یوسف بنابی به تبریز و حضور این روحانی در این مسجد کم کم این مسجد رونق گرفت. در ابتدا سخنرانی های مذهبی صورت می گرفت اما کم کم با شروع نهضت امام خمینی و حمایت شیخ یوسف بنابی از حرکت امام خمینی و همینطور ورود عبدالحمید بنابی پسر شیخ یوسف بنابی به عرصه مبارزات علنی با رژیم و ارتباط با انقلابیون تهران و تبریز و نیز جذب و هدایت جوانان مسجد به این سمت کم کم فعالیت های سیاسی و مبارزاتی در این مسجد شروع شد. از پخش اعلامیه های امام و علما تا برگزاری کلاس های نهج البلاغه (سیاسی) و همینطور کلاس های اخلاق و قرآن برای رشد معنوی نفرات مسجد و برگزاری مراسمات مذهبی اعم از جشن های پرشور نیمه شعبان و شب های احیاء خلاصه ای از فعالیت های قبل از انقلاب به شمار می رود. بعد از انقلاب نوجوانان مسجد در قامت پایگاه های بسیج و کمیته و هسته های مقاومت شروع به فعالیت کردند. ساماندهی،کادرسازی و فعالیت های عقیدتی و نظامی ابتدا در دستور کار بود. از سال 60 ایده و نیاز ورود به فعالیت های فرهنگی احساس شد و جوانان و نوجوانان مسجد علیرغم عدم حمایت از طرف هیئت امناء و به خصوص روحانی مسجد که همراهی با انقلاب نداشت کانون تبلیغاتی تشکیل دادند و خروجی این کانون گروه سرود و تئاتر و فعالیت های تبلیغی بود. این گروه سرود و تئاتر از سال 60 منشاء فعالیت های بزرگی در شهر تبریز به شمار می رفت. اجرای تئاتر ها با موضوعات روز جامعه و ارائه قوی این نمایش ها از ویژگی این گروه بود. در گروه سرود هم ارائه سرودهایی با محتوای به روز و ارزشی و حضور در مناطق عملیاتی و مراسمات داخل شهر سبب شد جریان فرهنگی در شهر رونق خاصی پیدا کند و همین گروه زمینه ساز تشکیل بخش هنری سپاه (سرود) شد. فعالیت چهره های فرهنگی در راس کارهای پایگاه، حمایت از جوانان و نوجوانان، کار تشکیلاتی انجام دادن، تربیت نیرو و عکس العمل به هنگام هم از ویژگی های بارز مسجد به شما می رود. به طور مثال: اعزام به جبهه، رسیدگی به خانواده شهدا و رزمندگان و مجروحین، کمک به جبهه بانوان مسجدی از رزمندگان و حفظ امنیت داخل شهر ، رسیدگی و کمک به امور اقتصادی دولت هم موارد قابل طرح است. در حوزه بانوان هم تشکیل گروه سرود مسجد و نیز جلسات مستمر مذهبی و بحث کمک به پشتیبانی از جبهه و جنگ در کنار رسیدگی به خانواده شهدا هم موضوعات قابل ذکر به شمار می رود.