کرونا با جذامیان چه کرد؟
حجت‌الاسلام «صادق عباسی» هم‌نشین کسانی شده که عمری است فراموش شده‌اند و همه از آنها فراری هستند. این روحانی نه غسال اموات کرونایی است، نه پرستار بیماران مبتلا به کرونا در بیمارستان. این روحانی جوان در این روزهای کرونایی شانه به شانه بیمارانی شده که درد تنهایی بیماران مبتلا به کرونا را بیشتراز هر کسی می فهمند. اگر تنهایی و دوری کردن نزدیکان از مبتلایان به کرونا موقتی باشد، یک باکتری سال هاست این جماعت را در غار تنهایی شان حبس کرده است.از مبتلایان به جذام می گوییم که وقتی هنوز علم پزشکی چاره ای برای درمان باکتری "خوره" پیدا نکرده بود به مشهد آمدند به امید شفا و معجزه و همان جا ماندگار شدند. درمان قطعی بیماری خوره اختراع شد، داروها به ایران آمد و بعد از مصرف دارو روند پیشرفت بیماری در مبتلایان متوقف شد اما جذام، انگ شد روی اسمشان، مُهر شد روی پیشانی شان و یک حکم ابدی را زیر اسمشان امضا کرد؛ حکم تنهایی. جذامیان مشهد با بار سنگین غم، سال های جوانی را گذراندند تا به سالمندی رسیدند و در این روزگار پراز غبار و حسرت، سر و کله روحانی جوان پیدا می شود. با وجودی که این بیماری در مبتلایان درمان شده و فقط یادگاری های آن در جسمشان باقی مانده اما هنوز همه از آنها فراری اند. حجت الاسلام عباسی با همه مشکلات این بار در اوج بحران شیوع کرونا هم پای جذامیان ایستاد و آنها را فراموش نکرد.
