تفاوت میان نسخههای «وصیتنامه شهید اللهیار جهانگیر»
سطر ۱۰: | سطر ۱۰: | ||
[[رده: وقایع]] | [[رده: وقایع]] | ||
[[رده: حافظه ملی]] | [[رده: حافظه ملی]] | ||
[[رده: عناصر]] | |||
[[رده: آثار]] |
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۴۶
متن وصیت نامه پاسدار شهید اللهیار جهانگیر
بسم الله الرحمن الرحیم الذین امنوا و هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله باموالهم و انفسهم اعظم درجه عندالله و اولئک هم الفائزون. (توبه) آنان که گرویدند وهجرت کردند و جهاد کردند در راه خدا به مال شان و جانشان بزرگترند به مرتبه نزد خدا خدا وآن گروه رستگارند. سلام به امام امت و ملت شریف ایران. ملت عزیز با ایمان من پیش خدا از شما گله خواهم کرد، آیا دوران انقلاب از یادت رفته که اگر فردی کوچکترین احتیاجی به اندک چیزی داشت درآن واحد برایش صد برابر تهیه می کردید؟ آیا روز عاشورا را فراموش کرده ای که بیش از چندین میلیون نفر در میدان جمع بودند و یک صدا مرگ بر شاه وآمریکا می گفتند؟ آیا دورانی که مردم برای زیارت امام به تهران آمده بودند تا مقدمش را گرامی دارند فراموش کرده ای که بهترین وسایل منزلت را به مسافرین هدیه می کردی؟ آیا اول محرم ها و 17 شهریورها و 22 بهمن ها فراموشت شده که هزاران شهید پشتیبانت بودند؟ آیا فراموش کرده ای که برای زخمی ها چگونه خون و دارو به بیمارستان می رساندی که رادیو از کثرت دارو در بیمارستان ها خواهش می کرد که بس است. چطور شد که اکنون آن خلوص خویش را از دست داده ای و دنباله انقلاب را به حال خود گذاشته ای تا عده ای بتوانند سوءاستفاده کرده با گروه گرایی و شایعه پردازی باعث تضعیف دولت جمهوری اسلامی شوند. بعضی از شما چشم خود را به نقاط ضعف مملکت انداخته وآنها را نظاره می کنید مگرنه این است که ما در حال جنگیم؟ آیا کسانی که می گویند تورم... به وجود آمده است و اجناس گران شده، نفت نیست، گاز نیست، بنزین نیست، مگر خیال کرده اند اینجا هتل است؟ مگر فراموش کرده اند کشورهای دیگری را که برای استقلال می جنگیدند؟ مگر نبود که ویتنام سال ها جنگید و هر شهری از او ویران شد و مردم با فلاکت و گرسنگی توانستند به مبارزه شان ادامه دهند، کدامین شهر ما غیر منطقه های جنگی بوی جنگ می دهد، آخر انصاف هم داشته باشیم کشوری که او را محاصره اقتصادی می کنند، کشوری که از هرنقطه چه داخل چه خارج به او حمله می کنند باز هم روی پای خود ایستاده و هنوز هم می گوید: آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند. بیایید از دید نیکو به مملکتمان نگاه کنیم اگر ضعفی در آن می بینیم درصدد رفع آن تلاش کنیم و دعا کنیم که اصلاح شود. مردم: نگویید فلان اداره یا فلان شخص کار نمی کند و یا به نفع مستکبرین پارتی بازی می کند اگر از او کم کاری یا پارتی بازی دیدید دنبال کار را بگیرید تا او از کار برکنار گردد تا شخص سالم تری به جای آن جایگزین گردد. نگویید به من چه، دولت باید بکند مگر دولت کیست؟ شمایید، اگرشما نباشید دولت هم نیست، دولت برای شماست و شما هم برای دولت. من از مسئولین در این کشور در هر مقامی هستند اعم از روحانیون و غیره می خواهم که به درددل مردم گوش کنند و بیشتر در بین آنها باشند تا بفهمند درد دل آنها را و اگر می خواهند مردم طرفدار قانون باشند خودشان به قانون عمل کنند بعد مجری قانون شوند. بارها مشاهده شده در بعضی از ادارات هنوز روال قبلی را دارند. برسید به مردم و اینها را تصفیه کنید و همواره یادتان باشد که این ملت بودند که شما را به این مقام رسانیدند. از یکی از برادران پاسدار سوال نمودم که اللهیار را چگونه پاسداری می بینی و چگونه جوانی می بینی گفت: جوانی نجیب و مومن بود، عاشق انقلاب بود سربازی فداکار برای اسلام بود، از کار خود غافل نمی شد. خداوندا او را برای خود آفریده بود. آن روز که گویا روز دوشنبه بود ماشین حامل آنها به سوی قم حرکت نمود و پس از دیدار فقیه عالیقدر آیت الله منتظری به سوی آبادان به راه افتادند. شهید رجایی: تا زمانی که آمریکا به تجاوز خود ادامه دهد، ما عقب نشینی نخواهیم کرد. امام خمینی: شهادت ارثی است که از اولیا به ما رسیده آنها باید از مردن بترسند که مرگ را فنا می دانند. امام خمینی: ملتی که شهادت برای او سعادت است پیروز است. امام خمینی: اگر سپاه نبود کشور هم نبود.